Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

Mε αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα στην φυλακή Τρικάλων

Μέσα Ιουλίου μαθαίνουμε απο τα δελτία ειδήσεων πως η αστυνομία έχει συλλάβει τρεις σωφρονιστικούς υπαλλήλους στη φυλακή Τρικάλων με την κατηγορία της εισαγωγής ναρκωτικών και άλλων, δυσεύρετων αγαθών στη φυλακή. Μένουμε σοκαρισμένοι από την έλλειψη συναδελφικής αλληλεγγύης εκ μέρους των αστυνομικών οι οποίοι με περίσσιο κυνισμό συνέλαβαν τους συναδέλφους τους, χωρίς να αναλογιστούν την πολύ δύσκολη και επικίνδυνη δουλειά που καλούνται να φέρουν σε πέρας...Χωρίς καμιά αιδώ συνέλαβαν αυτούς τους φάρους εργατικού ηρωισμού, που έρχονται καθημερινά σε επαφή με επικίνδυνους κρατούμενους, αφήνοντας όποτε έχουν βάρδια τη γλυκιά οικογενειακή θαλπωρή. Που φροντίζουν με τόσο ζήλο για την ομαλή λειτουργία του καταστήματός τους. Που δίνουν τόσο σκληρό αγώνα για επιβίωση' να μεγαλώσουν τα παιδάκια τους, να πληρώσουν φροντιστήρια, δάνεια, δόσεις για το καινούριο αυτοκίνητο που αγόρασαν για να πουλάνε μούρη στους συναδέλφους τους. Πόσο μάλλον σε μια περίοδο που η κρίση μείωσε μισθούς, επιδόματα επικίνδυνης κι ανθυγιεινής εργασίας, που η εφεδρεία καραδοκεί στη γωνία...

Κάπου εδώ τελειώνουν όμως τα αστεία.
Το γεγονός πως για μια ακόμη φορά η αστυνομία φτιάχνει μια φαντασμαγορική παράσταση με βάση τον αντιτρομοκρατικό (ή αλλιώς νόμο περί εγκληματικής οργάνωσης), δεν αποτελεί κάποιο ιδιαίτερο νέο, παρά το ότι επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά αυτό που γραφόταν εδώ και καιρό από τους ριζοσπαστικούς κύκλους, δηλαδή ότι οι κάθε λογής “αντιτρομοκρατικοί” νόμοι κατασκευάζονται προς ευρεία χρήση. Το περιεχόμενο της παράστασης αυτής όμως, αποτελεί μια καλή αφορμή ώστε να γραφτεί κάτι το οποίο αν και γνωστό στους πάντες (εκτός φυσικά από τους μονίμως σοκαρισμένους παπαγάλους των media), έχει την αξία του, κυρίως για τις προεκτάσεις του.

Η φυλακή αποτελεί μια πρώτης τάξεως μπίζνα για την υπηρεσία και τους κρατούμενους που συνεργάζονται μαζί της.

Την ίδια στιγμή που κρατούμενοι εξευτελίζονται, ξυλοκοπούνται, περνούν πειθαρχικά και απομονώσεις, οι υπεράνω υποψίας ανθρωποφύλακες που τους τα επιβάλλουν θησαυρίζουν από τη διακίνηση των αντικειμένων που κατά τα άλλα προσπαθούν να αποτρέψουν από το να εισέρθουν στη φυλακή. Είναι κοινός τόπος άλλωστε πως όπου η απαγόρευση είναι πιο σκληρή, τόσο πιο χοντρό και ζεστό είναι και το χρήμα για όσους έχουν τον τρόπο να την παρακάμπτουν.
Με ένα μεγάλο ποσοστό κρατουμένων να είναι εξαρτημένοι από την πρέζα πριν βρεθούν έγκλειστοι και ακόμη τόσους να εθίζονται μετά τον εγκλεισμό, τα κέρδη από τη διακίνησή της είναι τεράστια. Όταν ο γνωστός πατερούλης των ανθρωποφυλάκων Αραβαντινός, δηλώνει πως “για να λειτουργήσει ο Κορυδαλλός χρειάζεται ένα κιλό πρέζα την ημέρα”, τότε μιλάμε για τζίρο της τάξης των 200.000 ευρώ τουλάχιστον. Ημερησίως.
Και αυτά αφορούν μόνο τον Κορυδαλλό και μόνο την πρέζα. Όταν ο Κορυδαλλός έχει μόνο το 20% των κρατουμένων και ένα κινητό πιάνει 2000 και 3000 ευρώ, τότε μιλάμε για ένα παζάρι εκατομμυρίων.
Προφανώς, τέτοιου είδους ποσότητες ναρκωτικών και λοιπών “αγαθών” είναι πρακτικά αδύνατον να εισαχθούν από κρατούμενους. Εξάλλου οι συλλήψεις ανθρωποφυλάκων με μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών και κινητών μιλούν από μόνες τους. Όσοι “σωφρονιστικοί” έχουν κατά καιρούς συλληφθεί, κατέχουν πολλαπλάσια ποσότητα χαπιών, πρέζας ή κόκας, απ'όση θα μπορούσε να βάλει οποιοσδήποτε κρατούμενος σε ένα πέρασμα. Το 2011, στις αρχές Μαϊου στην Αλικαρνασσό, ανθρωποφύλακας συλλαμβάνεται μέσα στη φυλακή με 250γρ πρέζας, 50γρ κόκας, 50γρ χασίς, 30 χάπια Subutex, 4 κινητά και 30 κάρτες sim. Την ίδια χρονιά, τον Ιούλιο, στην Πάτρα, ανθρωποφύλακας πιάνεται με 100γρ πρέζα. Το 2012, τον Απρίλη, στο Μαλανδρίνο, 213γρ πρέζα και 2 κινητά. Και φυσικά τώρα στα Τρίκαλα με τον Παπαιωάννου (τον ένα από τους τρεις ανθρωποφύλακες που κατηγορούνται) να παραδέχεται κυνικά πως σε λιγότερο από ένα χρόνο πέρασε “μόνο” 2 κιλά πρέζα και “μερικά” κινητά, ενώ κατηγορείται για 6 κιλά και 500 κινητά. Εννοείται πως δε θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τις τρανταχτές και διάσημες περιπτώσεις των Φωτάκη και Αραβαντινού με 2 κιλά και 800γρ πρέζας αντίστοιχα, στο χρηματοκιβώτιο του Κορυδαλλού.
Φυσικά, κάθε αρχιανθρωποφύλακας, υπαρχιανθρωποφύλακας, ανθρωποφύλακας ή όποιος άλλος από το προσωπικό της φυλακής παραπέμπεται σε δίκη δεν χρειάζεται να ανησυχεί ιδιαίτερα. Η ιστορία έχει δείξει πως η πατρόνα και τροφοδότης του σωφρονιστικού συστήματος, Δικαιοσύνη, είναι μεγαλόψυχη προς τα παραστρατημένα τέκνα της.
Αν δεν αθωωθούν προανακριτικά ή πρωτόδικα, οι ποινές που τους επιβάλλονται είναι κατά πολύ ελαφρύτερες από αυτές που επιβάλλονται σε κρατούμενους για πολύ μικρότερες ποσότητες.
Ο προαναφερόμενος ανθρωποφύλακας που συνελήφθη εντός της φυλακής Αλικαρνασσού “έφαγε” 15 χρόνια πρωτόδικα και στο εφετείο θα πάει αναμφίβολα πολύ χαμηλότερα. Το '94 ο αρχιφύλακας Φωτάκης με τα 2 κιλά έβγαλε μόνο 3,5 χρόνια ενώ το '96 ο πανταχού παρών Αραβαντινός για 800γρ έκατσε μέσα 6 μήνες για να αθωωθεί τελικά με βούλευμα. Για τους τέσσερις ταυτόχρονους θανάτους από χρήση ηρωίνης στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού το 2002, η διευθύντρια καταδικάστηκε σε 8 μήνες φυλάκισης και η αρχιφύλακας σε 1 χρόνο παύσης εργασίας. Ταυτόχρονα εννοείται πως ακόμη και αν κάποιος ανθρωποφύλακας βρεθεί στις φυλακές, οι συνάδελφοί του φροντίζουν για την άνετη διαβίωσή τους σε ειδικές συνθήκες, στις οποίες μεταξύ άλλων προφυλάσσονται από την ενδεχόμενη “ζεστή φιλοξενία” που θα τους επιφύλασσαν οι υπόλοιποι κρατούμενοι.
Δεν γνωρίζουμε για τις ποινές των υπόλοιπων ανθρωποφυλάκων που έχουμε αναφέρει, καθώς είναι δύσκολο να βρει κάποιος τις ανάλογες πληροφορίες (και η “τέταρτη εξουσία” προσέχει εξίσου τα παιδιά του συστήματος).
Αυτό που γνωρίζουμε πάντως είναι πως 4 κρατούμενοι στην Αλικαρνασσό τον Δεκέμβρη του '07 μοιράστηκαν τρεις ισόβιες και 10 χρόνια για κατοχή 2,9γρ πρέζας ενώ στον Κορυδαλλό το '09 κρατούμενος, για 1γρ πρέζας, έφαγε πάλι ισόβια. Σημειωτέον πως και στις δύο περιπτώσεις που αναφέρθηκαν, οι κρατούμενοι ήταν τοξικομανείς.
Οι περιπτώσεις είναι πολλές, τόσο από τη μεριά των ανθρωποφυλάκων, όσο και από τη μεριά των κρατουμένων, αλλά δεν θα επεκταθούμε περισσότερο καθώς ο σκοπός αυτού του κειμένου δεν είναι η καταγγελία, αλλά η κατάδειξη της πολιτικής διάστασης της συνδιαλλαγής μεταξύ υπηρεσίας και κρατούμενων και των μεθόδων ελέγχου, είτε αυτές εκφράζονται ως ναρκοκαταστολή, είτε μέσω ελέγχων, ποινών, πειθαρχικών κτλ.
Τα παραδείγματα που αναφέραμε έχουν την αξία τους καθώς καταδεικνύουν με ξεκάθαρο τρόπο την δυσαναλογία των επιπτώσεων ανάμεσα στους κάθε λογής ανθρώπους του συστήματος και τους κρατούμενους. Έχουν την αξία τους καθώς μεταξύ άλλων δείχνουν πώς είναι δομημένη η κυρίαρχη μικροαστική ηθική και συνείδηση στην οποία η δικαιοσύνη έρχεται να ανταποκριθεί. Οι φύλακες και οι κάθε λογής υπάλληλοι είναι πάντα οι εξαιρέσεις, που παραστράτησαν και, εν τέλει “τους αξίζει μια ευκαιρία”, ενώ οι κρατούμενοι είναι συλλήβδην εξ ορισμού, “εγκληματικά υποκείμενα”, “κακοποιοί”, “πρεζάκια”, άξιοι της μοίρας τους και αποδέκτες της “δικαιολογημένα” σκληρότερης μεταχείρισης.
Το σύστημα προσέχει τα παιδιά του...

Το σόου που στήθηκε στην φυλακή Τρικάλων αποτελεί όμως και την επιβεβαίωση των όσων έχουν γράψει σύντροφοι κατά καιρούς σχετικά με τις διαδικασίες ελέγχου που υφίστανται οι κρατούμενοι. Δηλαδή ότι οι κάθε λογής έλεγχοι, πειθαρχικά, μεταγωγές και απομονώσεις αποτελούν πρωτίστως και πάνω από οτιδήποτε άλλο, εκφάνσεις της διαδικασίας εξουσιαστικής επιβολής και πειθάρχισης. Πως τα μηχανήματα ανίχνευσης ουσιών, οι πρωκτικοί και κολπικοί έλεγχοι, οι εξετάσεις ούρων και οι ακτινογραφίες αποτελούν εργαλεία απενοχοποίησης ενός συστήματος που συστηματικά χρησιμοποιεί (και) τα, παράνομα ή μη, ναρκωτικά για τον έλεγχο των φυλακών.
Ο σωματικός έλεγχος είναι η καθιερωμένη διαδικασία κάθε φορά που κάποιος κρατούμενος εισέρχεται στη φυλακή. Με τον τρόπο αυτό το δίκτυο ελέγχου προσπαθεί και καταφέρνει (κάποιες φορές) να αποτρέψει την εισαγωγή “παράνομων” ειδών στη φυλακή (μικροποσότητες ναρκωτικών στο 90% των περιπτώσεων).
Πάντως ακόμη και με όλους αυτούς τους ελέγχους, το πιο εύκολο πράγμα στη φυλακή είναι να βρει κάποιος πρέζα ή οποιοδήποτε άλλο ναρκωτικό επιθυμεί. Η απλή λογική οδηγεί στο συμπέρασμα πως τα ναρκωτικά και τα κάθε λογής “αγαθά”, περνούν από αυτούς που δεν υφίστανται έλεγχο.Τότε προς τι η επιμονή σε ένα αναποτελεσματικό τρόπο ελέγχου ή εν τέλει γιατί δεν εφαρμόζεται ο ίδιος έλεγχος και στους “υπαλλήλους”?
Προφανώς γιατί έτσι κρατιούνται τα προσχήματα περί ασφάλειας της φυλακής, αλλά διατηρείται και η κοινωνική διάκριση ανάμεσα στους κρατούμενους και τους “έντιμους πολίτες”-ανθρωποφύλακες, ενώ με κάθε έλεγχο επιχειρείται η επιβεβαίωση του φύλακα απέναντι στους φυλακισμένους. Επιβάλλοντάς σου τον έλεγχο η υπηρεσία σου ξεκαθαρίζει αμέσως ποιος είναι το αφεντικό, ποιος διατάζει και ποιος πειθήνια οφείλει να υπακούει.
Έτσι το στερέωμα της εξουσίας διατηρείται και αναπαράγεται ομαλά.

Σε αυτό το σημείο είναι απαραίτητη μια σημείωση. Όλα αυτά ισχύουν για τους μη υπηρεσιακούς κρατούμενους. Για τους υπηρεσιακούς ισχύουν αναμφίβολα άλλα πράγματα. Το σύστημα των φυλακών είναι πλουσιοπάροχο σε όσους κρατούμενους συνεργάζονται μαζί του...

Τους τελευταίους 18 μήνες η άρνηση αφαίρεσης του εσωρούχου κατά τη διάρκεια του σωματικού ελέγχου, έχει γίνει συνηθισμένη πρακτική αρκετών αναρχικών ενώ εφαρμόζεται και εφαρμοζόταν και στο παρελθόν από μεμονωμένους κρατούμενους.
Μακριά από το να προστατεύει κάποια αόριστη “αξιοπρέπεια” ή μια λανθασμένη ηθικολογία, η άρνηση αυτή οριοθετεί σε κάποιο βαθμό τη σχέση μεταξύ κρατούμενου και υπηρεσίας, δηλώνοντας εμπράκτως πως η κόκκινη γραμμή των αντίπαλων στρατοπέδων διατηρείται.
Οι αντιδράσεις της υπηρεσίας απέναντι σε αυτή την άρνηση ποικίλλουν ανάλογα με την πολιτική της κάθε φυλακής, την ιδιοσυγκρασία του εκάστοτε ανθρωποφύλακα αλλά και την παρακαταθήκη που έχει κερδηθεί από τους κρατούμενους: από την υποχώρηση στην αξίωση του κρατούμενου ως πολυήμερους εγκλεισμούς στην απομόνωση (“χώρος υποδοχής” ή “κελί φιλοξενίας” στη σύγχρονη δημοκρατική ορολογία), πειθαρχικές μεταγωγές και τσαμπουκαλεμένες απαντήσεις ή με τη βία έρευνα.
Τελευταίο περιστατικό από τα πολλά των τελευταίων μηνών όπου αναρχικοί έχουν υποστεί συνέπειες για την άρνηση αυτή, είναι η περίπτωση του συντρόφου Σωκράτη Τζίφκα, ο οποίος κατά την επιστροφή στη φυλακή Διαβατών έπειτα από μεταφορά του στο νοσοκομείο, αρνήθηκε να συναινέσει στον έλεγχο με αποτέλεσμα να του επιβληθεί πειθαρχική μεταγωγή και 10ήμερος εγκλεισμός στο πειθαρχείο.
Δεδομένου πως ο Σωκράτης πριν ένα μήνα (πάλι κατά την επιστροφή από το νοσοκομείο) είχε τηρήσει την ίδια στάση, χωρίς όμως να δημιουργηθεί κάποιο ζήτημα, θεωρούμε πως αυτή η αντίδραση της υπηρεσίας είναι ενδεικτική του άγχους που έχει καταλάβει ανθρωποφύλακες και διευθυντές φυλακών μετά την “αποκάλυψη” του κυκλώματος των Τρικάλων.
Δεν μπορούμε να μην υποπτευόμαστε πως τόσο στην περίπτωση του Σωκράτη, όσο και σε άλλες περιπτώσεις που έχουν ενδεχομένως συμβεί χωρίς να το γνωρίζουμε, παρουσιάζεται μια “άτεγκτη” στάση προκειμένου να μετακυλιστεί το βάρος των επιπτώσεων για τις εισαγωγές στους κρατούμενους.

Ενάντια στο θεσμό της φυλακής στο σύνολό του, βρισκόμαστε απέναντι από κάθε συναλλαγή, ανταλλαγή ή οποιουδήποτε είδους σχέση με τους φύλακές μας. Οι παράτυπες ή παράνομες δραστηριότητες της υπηρεσίας δεν αποτελούν κάποιου είδους τυχαία παρέκκλιση, αλλά δομικό στοιχείο ενός “σωφρονιστικού συστήματος” που στον πυρήνα της ουσίας του βρίσκεται η εξουσιαστική αναπαραγωγή, είτε με τη μορφή της επιβολής, είτε με αυτή της συνεργασίας.

Απέναντι στις ανταλλακτικές σχέσεις με την εκάστοτε υπηρεσία, προτάσσουμε την συσπείρωση, την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση των κρατουμένων ενάντια στη συνθήκη του εγκλεισμού.
Να διερύνουμε, να συλλογικοποιήσουμε τις αρνήσεις.
Μέχρι το γκρέμισμα και της τελευταίας φυλακής.


Σπύρος Στρατούλης
Γιώργος Καραγιαννίδης
Ράμι Συριανός

Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

Εσύ δεν είδες, δεν άκουσες, δεν ξέρεις τίποτα για τις δολοφονικές μαχαιριές φασιστών κατά μεταναστών;

Τα ξημερώματα της Κυριακής 12 Αυγούστου, 5 φασίστες με μηχανάκια δολοφονούν με μαχαίρια νεαρό μετανάστη στην οδό Αναξαγόρα, στο αστυνομοκρατούμενο κέντρο της Αθήνας. Λίγο πριν έχουν προσπαθήσει να μαχαιρώσουν άλλους δύο μετανάστες. Η αστυνομία και ο υπουργός της γνωρίζουν από την πρώτη στιγμή ότι πρόκειται για ρατσιστική δολοφονία, αλλά ούτε το όνομα του θύματος ανακοινώνουν ούτε βρίσκουν τους δολοφόνους. Και πώς να το κάνουν άλλωστε, όταν οι περισσότεροι μπάτσοι είναι ομοϊδεάτες των φασιστών μαχαιροβγαλτών της χρυσής αυγής; Οι μισοί τους ψήφισαν άλλωστε. Η δήλωση Δένδια για «προσπάθεια ακραίων ομάδων να ακυρώσουν την οργανωμένη αντιμετώπιση του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης», να υπονομεύσουν δηλαδή τον «Ξένιο Δία» του με τις 8.000 προσαγωγές και τις 1.600 συλλήψεις μεταναστών από τις 2 Αυγούστου και μετά, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας: όπου υπάρχει κίνδυνος να ξεφύγουν από τον κρατικό έλεγχο οι φασιστικές επιθέσεις ακροδεξιών συμμοριών, η κυβέρνηση θα διεκδικεί την αποκλειστικότητα στα πογκρόμ. Κράτος και παρακράτος σε αλληλοσυμπληρούμενο ρατσιστικό αμόκ: το πρώτο «καθαρίζει» τους δρόμους από τους μετανάστες, το δεύτερο τους καθαρίζει στην κυριολεξία.
Ζούμε μέρες και νύχτες μαχαιριών: 500 είναι οι επίσημα καταγεγραμμένες φασιστικές επιθέσεις κατά μεταναστών μόνο τους τελευταίους έξι μήνες. Ζούμε στιγμές που θυμίζουν τα ναζιστικά πογκρόμ: πάνοπλοι αστυνομικοί μπλοκάρουν ξημερώματα το τρένο που έρχεται από τον Έβρο γεμάτο μετανάστες και πρόσφυγες και ξεχωρίζουν τους λευκούς από τους μελαψούς, Αιγύπτιοι ψαράδες ξυλοκοπούνται άγρια στο σπίτι τους στο Πέραμα, μετανάστες μαχαιρώνονται στον Νέο Κόσμο, Πακιστανοί εργάτες δέχονται επίθεση με σιδηρολοστούς στη Χαλκίδα, ακροδεξιοί εξαπολύουν πογκρόμ στη Λυκόβρυση, κρανοφόροι φασίστες στήνουν ενέδρες σε μετανάστες στη γέφυρα κοντά στη λεωφόρο Θηβών, Ινδοί εργάτες μαχαιρώνονται στο Ρέθυμνο, Αιγύπτιος μετανάστης χάνει το νεφρό του από μαχαίρωμα στα Χανιά, έλληνας εργοδότης πυροβολεί και κρατάει όμηρο Πακιστανό εργάτη στο Ρέθυμνο, μετανάστης μεταφέρεται σε κωματώδη κατάσταση μετά από επίθεση φασιστών της χρυσής αυγής στην Πάτρα, σπίτι Πακιστανών πυρπολείται στο Ηράκλειο, μετανάστες ξυλοκοπούνται άγρια στη Βόνιτσα ή μαχαιρώνονται σε σταθμούς τρένων στην πλατεία Αττικής, στην Ομόνοια, στον Ρέντη. Κι άλλα, αμέτρητα περιστατικά, αδύνατον να καταγραφούν.
Οι φασίστες, μέσα κι έξω από τη βουλή, παρέα με μπάτσους, μπράβους, νταβατζήδες, πρεζέμπορους και τραμπούκους της μαφίας, παραμονεύουν στους δρόμους της Αθήνας με σκοπό να σαρώσουν όσους και όσες διαφέρουν απ’ αυτούς: μετανάστες, ξένους, τοξικοεξαρτημένους, εκδιδόμενες γυναίκες, τσιγγάνους, ομοφυλόφιλους, «περίεργους», «αντισυμβατικούς» διαδηλωτές, αναρχικούς...
«Θα ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας», κραυγάζουν Σαμαράς και Δένδιας και δίνουν το σήμα στις δολοφονικές ομάδες της χρυσής αυγής και τους μισάνθρωπους ακροδεξιούς, μαζί με την οργανωμένη υστερία των μέσων ενημέρωσης για τους «μετανάστες-εγκληματίες» και τους «δράκους πακιστανούς». Και ο σαλταρισμένος από τα μνημόνια και τον καλλιεργούμενο φόβο «νοικοκυραίος» ή παρακολουθεί αδιάφορος, εθισμένος στην εικόνα εκατοντάδων γονατισμένων μεταναστών στο κέντρο της πόλης, ή πλειοδοτεί σε μίσος και αίμα. Αποζητά όλο και περισσότερο «τάξη», «ασφάλεια» και «εθνική ενότητα», μέχρι να έρθει και η σειρά του να «φαγωθεί». «Ξεχνάει» βέβαια πως και η δική του «δυτική» προνομιούχα -ακόμη και εν μέσω κρίσης- χώρα, συμμετέχει ενεργά στην άγρια λεηλασία και τον αφανισμό από τους πολέμους και την πείνα χωρών από τις οποίες προσπαθούν να διαφύγουν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες.
Η διάχυση του φόβου σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας και στις κοινότητες των μεταναστών «υπογράφουν» το κυβερνητικό σχέδιο για εμπέδωση ενός κράτους εκτάκτου ανάγκης. Ενός κράτους που καταστέλλει με τα ματ την πολύμηνη απεργία των χαλυβουργών, ρίχνει πλαστικές σφαίρες στους κατοίκους της Χαλκιδικής που εναντιώνονται στα ορυχεία χρυσού, καταστρέφει τους καταυλισμούς των ρομά στο Αιτωλικό και τον Βοτανικό και σφραγίζει με τη βία την κατειλημμένη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης. Η εξελισσόμενη πολιτική επιλογή μετατροπής των μεταναστών σε «ανθρώπους-σκουπίδια» (οι ντόπιοι ακολουθούν στο άμεσο μέλλον) σημαίνει ότι όλη η κοινωνία μετατρέπεται σε χωματερή δικαιωμάτων. Οι μετανάστες «δεν χωράνε στην Ελλάδα» για τον ίδιο λόγο που δεν χωράνε πλέον και πολλοί από τους έλληνες: εξαιτίας της απόφασης για διάλυση της παραγωγικής διαδικασίας και μελλοντική ανασυγκρότησή της (;) με όρους μεγαλύτερης κερδοφορίας. Κι όμως, για δύο δεκαετίες η «διαχείριση» της μετανάστευσης πρόσφερε στην Ελλάδα φτηνή «μαύρη» εργασία για τα «μεγάλα έργα», τους μεγαλοεργολάβους της κρατικής διαπλοκής και κάθε είδους μικρά και μεγάλα αφεντικά, δημιουργώντας παράλληλα κυκλώματα παράνομης διακίνησης με τεράστια κέρδη.
Η δημιουργία γκέτο και η υποβάθμιση της αξίας της ανθρώπινης ζωής (είτε αυτή συμβαίνει στα σύνορα και στα δουλεμπορικά, είτε στις γειτονιές της Αθήνας και στα εργασιακά κάτεργα) είναι, μεταξύ άλλων, αιχμή της ασκούμενης πολιτικής του κράτους και του κεφαλαίου, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τα μνημόνια, την τρομοκρατική προπαγάνδα των μμε, τα ρατσιστικά πογκρόμ της αστυνομίας, τις απάνθρωπες συνθήκες στα κέντρα κράτησης, τις φασιστικές δολοφονικές επιθέσεις, το θεσμικό ξέπλυμα ΚΥΠατζίδικων και τραμπούκικων οργανώσεων όπως η χρυσή αυγή. (Εξάλλου, ένα «ξέπλυμα» αντίστοιχης νεοναζιστικής οργάνωσης, της NSU, έγινε πρόσφατα γνωστό και στη Γερμανία: ο επικεφαλής της γερμανικής αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας παραιτήθηκε μετά την αποκάλυψη ότι η υπηρεσία του κατέστρεψε έγγραφα σχετικά με την οργάνωση η οποία έχει δολοφονήσει ανενόχλητη οκτώ Tούρκους και έναν έλληνα).
Ο δρόμος για τον ολοκληρωτισμό στρώνεται, όταν η αστυνομία, ο στρατός και οι παρακρατικές φασιστικές συμμορίες κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο και επιβάλλονται σε καθημερινή βάση ως λύση για τα κοινωνικά ζητήματα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η ρητορεία των μπράβων των φασιστικών συμμοριών για το «μεταναστευτικό» δεν διαφέρει από εκείνη της κυβέρνησης: οι «ακραίες» δράσεις των φασιστικών συμμοριών κάνουν απλά τις προτάσεις της κυβέρνησης να φαίνονται νόμιμες, θεσμικές και αναγκαίες. Από την άλλη, ο θεσμικός ρατσισμός, επίσημη πολιτική της Ευρώπης-φρούριο και της Ελλάδας-στρατόπεδο συγκέντρωσης, σκοτώνει συντριπτικά περισσότερους μετανάστες από όσους οι φασιστικές συμμορίες: το περσινό καλοκαίρι πάνω από 1.500 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να περάσουν από τη Λιβύη στην Ιταλία και ενώ η περιοχή ήταν γεμάτη από πλοία του ΝΑΤΟ που αγνόησαν τα σαπιοκάραβα με τις χαλασμένες μηχανές και τους μετανάστες που τελικά πέθαναν από τη δίψα.
Αν η μία όψη του χρήματος και της εξουσίας είναι η τρομοκρατία των μνημονίων και η εντεινόμενη εργασιακή εκμετάλλευση, ή η απειλή της ανεργίας για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, η άλλη όψη είναι αυτή των αποκαθαρμένων φασιστικών δολοφονικών συμμοριών και των θεσμικών πογκρόμ που εξυπηρετούν τη στρατηγική της έντασης και του κινδύνου της «ανωμαλίας», ενθαρρύνοντας τη διαίρεση της εργατικής τάξης και τον κοινωνικό αλληλοσπαραγμό των αδύναμων και φτωχοποιημένων. Μ’ αυτόν τον τρόπο ελπίζει το πολιτικό σύστημα ότι θα «ξεπλυθεί» και θα επανέλθει ως εγγυητής της «ομαλότητας». Άλλωστε, το γεγονός ότι 426.000 ψηφοφόροι (μεταξύ των οποίων ο μισός μηχανισμός των σωμάτων ασφαλείας) βρίσκονται στο πλευρό της χρυσής αυγής, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για το πώς οι ίδιοι άνθρωποι χρησιμοποιούνται και θα χρησιμοποιηθούν επίσης στο άμεσο μέλλον.
Σκοπός του καπιταλισμού, δεν είναι η εξαφάνιση του συνόλου των μεταναστών ή αυτών που κάθε φορά «περισσεύουν», αλλά η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη «αξιοποίησή» τους. Όπως πολύ σωστά έχει ειπωθεί: όποιος εκμεταλλεύεται ένα κοπάδι δεν θέλει να το αφανίσει ολοκληρωτικά, αλλά να εξασφαλίσει το προνόμιο του σφαγέα.
Ή αυτοί ή εμείς. Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε την εξαχρείωση της ζωής μας. Ο αγώνας ενάντια στο ρατσισμό, τον εθνικισμό, το φασισμό και κάθε είδους ολοκληρωτισμό, απαιτεί να αναπτύξουμε μαζί, «ντόπιοι» και μετανάστες, την αυτοοργάνωση και την αυτοάμυνά μας, για να ξεμαγαρίσουμε τις γειτονιές, τις πλατείες, τα σχολεία και τους δρόμους από τα φασιστικά περιττώματα και να οικοδομήσουμε έναν κόσμο χωρίς κράτος και αφεντικά, χωρίς σύνορα και εκμετάλλευση.
Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΑ
ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ ΠΟΓΚΡΟΜ
 
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ TOΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
αγωνιζόμενες/οι ενάντια στην κρατική και τη φασιστική τρομοκρατία

Δευτέρα 20 Αυγούστου 2012

Στον Κόσμο τον Αφεντικών είμαστε όλοι Ξένοι

Utopia A.D. | Κομοτηνή, 09/08/2012
Την Παρασκευή 3 Αυγούστου μετά από αιφνιδιαστική απόφαση – διαταγή της κυβερνητικής τοπικής τρόικας, ξεκίνησε η μεταφορά μεταναστών από την Αθήνα, στις σχολές αστυφυλάκων Ξάνθης και Κομοτηνής. Η είδηση προκάλεσε έκπληξη στους τοπικούς φορείς οι οποίοι δεν είχαν ενημερωθεί.
Το  νέο στην τοπική κοινωνία προκάλεσε εκνευρισμό κυρίως γιατί το κλείσιμο της σχολής, σημαίνει μειωμένα οικονομικά οφέλη για την πόλη. Παράλληλα η μεταφορά μεταναστών, χρησιμοποιήθηκε από κάποιους σαν ένα πάτημα να βγάλουν την ναζιστική τους προπαγάνδα στηριγμένοι πάντα σε ψέματα του τύπου: οι μετανάστες είναι μεταφερόμενοι από φυλακές, κατηγορούμενοι  όλοι τους για διάφορα εγκλήματα όπως, βιασμοί! Η παραπάνω προπαγάνδα και οι ατάκες του στυλ ”αν βγουν αυτοί, θα μας κλέψουν και  θα μας σκοτώσουν”, φούντωσε τον θυμό με αποτελέσματα τον πανικό των πολιτών , κάνοντας τις πρώτες αντιδράσεις πολλών να διακατέχονται από ρατσισμό και μίσος απέναντι σε κάποιους που δεν γνωρίζουν, παράλληλα φασιστικές συμμορίες, γίνονται αποδεκτές έως και ευπρόσδεκτες από κάποιους. Αναρωτιόμαστε πώς τελικά ένα ζήτημα οικονομικό της πόλης, κατέληξε σε ρατσιστικό;
Μετανάστες – εξιλαστήρια θύματα από κράτος και νεοναζί, ο καθένας για τους δικούς του λόγους….
Κράτος: οικονομικά οφέλη από τις αιτήσεις ασυλίας που κάνουν οι μετανάστες. Άλλα οικονομικά οφέλη, από την συνθήκη του Δουβλίνου2. Έν τω μεταξύ στην περίοδο μεταξύ 2000 και του 2007, χορηγήθηκαν στην Ελλάδα 5 εκατ. ευρώ στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού ταμείου για τους πρόσφυγες και 1,5 εκατ. χορηγήθηκαν το 2008. Η Ελλάδα μπορεί επίσης να επωφεληθεί  από τη χρηματοδοτική στήριξη για δράσεις άμεσης επέμβασης η οποία διατίθεται στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού ταμείου3 για τους πρόσφυγες και του ταμείου συνόρων που ξεκίνησε το 2008, το οποίο θα βοηθά τα κράτη μέλη να διαχειρίζονται την πίεση που δέχονται τα συστήματα ασύλου τους καθώς και την πίεση στα σύνορά τους. Τέλος  το κράτος κρύβοντας τα παραπάνω, χρησιμοποιεί τους μετανάστες με το κατάλληλο μέσο, τα ΜΜΕ ώστε να αποπροσανατολίζει τον κόσμο από τα πραγματικά προβλήματα, λιτότητα, ανεργία κτλ. Αυτοί λοιπόν που φτάσανε την ανεργία στο 24% και που με σκληρές κατασταλτικές μεθόδους επιβάλλουν κάθε νέο μέτρο και οδηγούν την κοινωνία στην εξαθλίωση. Αυτοί που είναι οι υπερασπιστές μιας ισχυρής οικονομικής ολιγαρχίας που παρασιτεί εις βάρος όλων των υπόλοιπων ανθρώπων , βρήκαν για άλλη μια φορά τους αποδιοπομπαίους τράγους στα πρόσωπα των μεταναστών, δλδ σε αυτούς που βρίσκονται στην χαμηλότερη θέση στην πυραμίδα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης.
 Νεοναζί (εθνικοσοσιαλιστές): Η ναζιστική προπαγάνδα, αφήνει στην άκρη τα όποια χαμένα οικονομικά οφέλη της τοπικής κοινωνίας τα οποία θα προκύψουν εάν τελικά κλείσει η σχολή και επικεντρώνεται στις “δύσκολες ώρες που περνάνε οι καημένοι αστυφύλακες” τονίζοντας περισσότερο τον ερχομό των μεταναστών ως πληγή για τον τόπο βγάζοντας το ρατσιστικό τους δηλητήριο και αποπροσανατολίζουν και αυτοί με την σειρά τους την τοπική κοινωνία από το αρχικό ζήτημα το οποίο ήταν το κλείσιμο της σχολής και το οικονομικό αντίκτυπο στην τοπική αγορά.
   Εκκλησία: από απαράδεκτη, έως γελοία και ύποπτη ήταν και η στάση της εκκλησίας η οποία κτυπάει της καμπάνες πένθιμα από την ώρα που μεταφερθήκαν οι μετανάστες στην πόλη μας! Μάλλον οι εκπρόσωποι του Θεού, ξεχνάνε τα λόγια του Ιησού: «Γιατί πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε νερό, ήμουν ξένος και σεις με φιλοξενήσατε στο σπίτι σας, ήμουν γυμνός και με ντύσατε, αρρώστησα και με επισκεφτήκατε, ήμουν στη φυλακή και σεις ήρθατε να με δείτε».

Όποιος ξεχνά την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει.
 Με τον ερχομό των Ποντίων στις δεκαετίες 1980 – 1990 από τις χώρες των Ε.Σ.Σ.Δ, δημιουργήθηκαν τα πρώτα “γκέτο”. Αυτοί ήταν οι ξένοι στην πόλη και αυτοί που δέχτηκαν τα ρατσιστικά βέλη. Οποιαδήποτε εγκληματική πράξη γινόταν στην πόλη, χρεωνόταν σε αυτούς. Σήμερα το ρολό τους έχουν πάρει οι μετανάστες οι οποίοι βρίσκονται σε δυσκολότερη θέση λόγο του ότι είτε βρίσκονται έγκλειστοι σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, είτε περιφέρονται ελεύθεροι κάνοντας ότι μπορούν για να επιβιώσουν στοιβαγμένοι σε διαμερίσματα – κλουβιά 10-15 ατόμων, και είναι ήδη κατηγορούμενοι για μελλοντικά υποτιθέμενα εγκλήματα. Οι 2 παραπάνω περιπτώσεις έχουν τα εξής κοινά: Πέρα από τον ρατσισμό που δέχονται, επιφέρουν οικονομικά κέρδη στα ταμεία του κράτους. Ας μην ξεχνάμε ότι ο καθένας μας θα μπορούσε να είναι στην θέση τους και ας μην ξεχνάμε επίσης την ανθρωπιά μας στο όνομα του κέρδους είτε αυτό είναι οικονομικό, είτε άλλου είδους.
Για εμάς το πρόβλημα συνοψίζεται στους στρατιωτικούς – οικονομικούς πολέμους που διεξάγουν οι δυτικές χώρες, μαζί και η Ελλάδαστις χώρες προέλευσης των μεταναστών. Ο τρόπος που η Ελλάδα συντελεί στο πρόβλημα, είναι η συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ και η παροχή στρατιωτικών βάσεων αλλά και η συμμετοχή σε “ειρηνευτικές αποστολές”. Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος, πρέπει να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι μετανάστες όπως και όλοι οι άνθρωποι πρέπει να είναι ελεύθεροι και να κινούνται όπου θέλουν. Στα καπιταλιστικά δεδομένα στα οποία ζούμε αυτό σημαίνει, νομιμοποίηση όλων των μεταναστών, κάτι που θα έχει ως αποτελέσματα τον διασκορπισμό πληθυσμών σε όλη την ήπειρο και για όσους επιθυμούν να μείνουν στην Ελλάδα, ασφάλιση τους εφόσον αυτοί εργάζονται. Επομένως και αλλά χρήματα στα ασφαλιστικά ταμεία. Πραγματικά προβλήματα γεννιούνται από το ίδιο το σύστημα και η λύση βρίσκεται στους κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών.
Όποιος πιστεύει ότι για όλα τα δεινά, ευθύνονται οι ξένοι είναι αφελής μικροαστός, φοβισμένο ανθρωπάκι το οποίο σκύβει το κεφάλι στον πόλεμο των αφεντικών και επιτίθεται στους αδύναμους που στην προκειμένη περίπτωση, είναι οι μετανάστες.
…και για να μην ξεχνιόμαστε, Δεν υπάρχουν Έλληνες, Δεν υπάρχουν ξένοι, Μόνο καταπιεστές και καταπιεσμένοι.
ΥΓ. Και για όσους ζητάνε να σταλούν οι μετανάστες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Βέννας, τους λέμε απλά ότι η ύπαρξη του είναι παράνομη και κρίθηκε ακατάλληλο από τις υγειονομικές αρχές, ακόμα και από τους συνοριακούς που κάνουν εκεί υπηρεσίες ζητήθηκε να κλείσει! Αλλά μέχρι στιγμής τίποτα, όσοι λοιπόν βλέπουν τη Βέννα σα λύση ας πανε πρώτα μια βόλτα από εκεί…

Αναρχικό Στέκι utopia a.d.
utopia-ad.org

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012

Ξένιος Ζευς

Εδώ και κάμποσες ώρες έχει ξεκινήσει στο κέντρο της Αθήνας και στα σύνορα του Έβρου, μεγάλη αστυνομική επιχείρηση «ελέγχου-εκκαθάρισης-σύλληψης παράνομων αλλοδαπών».
Εντάξει, η «κοινή γνώμη» το έχει φάει το τυράκι εδώ και καιρό: οι «αλλοδαποί» ευθύνονται για τα πάντα: για την ανεργία, το έγκλημα, τον ιό του Δυτικού Νείλου, τη φυματίωση, για τις ελλείψεις στα νοσοκομεία (το είχε πει ο Λοβέρδος, το αναμασάει όλος ο καθεστωτικός εσμός), για την οικονομική στενότητα της ΔΕΗ -το αποκάλυψε ο φασίστας βουλευτής Παναγιώταρος στη Βουλή, με μια «τοποθέτηση-καταπέλτη» για την κλοπή χαλκού και καλωδίων από αλλοδαπούς. Είχε βέβαια προηγηθεί προ ημερών συζήτηση στο θερινό τμήμα της βουλής για το φλέγον ζήτημα της περισυλλογής από κάδους απορριμμάτων (με προεξέχοντες και συναινούντες ομιλητές τον Δένδια και τον Παναγιώταρο), αλουμινίου και σίδερου από περιπλανώμενους –αλλοδαπούς βεβαίως- ρακοσυλλέκτες, «οι οποίοι με την αντικοινωνική τους εργασία στερούν από το ελληνικό κράτος πολύτιμους πόρους». Ονομάστηκαν μάλιστα και η «μαφία με τα καροτσάκια» και φτιάχτηκε με υπουργική απόφαση ειδικό αστυνομικό σώμα για την αντιμετώπισή τους…
Έχουμε ήδη ξεφύγει κατά πολύ από τον αστερισμό της αντιστροφής της πραγματικότητας. Οι κυρίαρχοι πλέον σαρκάζουν ανοιχτά: πως αλλιώς θα μπορούσε κανείς να διαβάσει την –επιθεωρησιακής, τύπου Δελφινάριο, έμπνευσης- κωδική ονομασία «Ξένιος Ζευς» για μια επιχείρηση σύλληψης μεταναστών, ατόμων δηλαδή που ο κοινός νους λέει πως «ζητούν φιλοξενία»;
Η ιστορία το έχει δείξει: η βία, η αλαζονεία, ο ηγεμονισμός και ο σαρκασμός ήταν τα όπλα των κυρίαρχων, όταν αισθάνονταν ανασφαλείς και αδύναμοι.
Η ιστορία το έχει δείξει: η αλληλεγγύη των από κάτω, σαν γλυκιά εκδίκηση, θα τους σαρώσει…

(από το site του Θερσίτη για την επιχείριση σκούπα της αστυνομίας στο κέντρο της Αθήνας και στα σύνορα του Έβρου)

Σάββατο 4 Αυγούστου 2012

Κείμενο Κατάληψης ΔεΛΤΑ σχετικά με την πρόθεση της ΔΕΗ να κόψει το ρέυμα

Τις τελευταίες ημέρες η Δ.Ε.Η. έχει εκδηλώσει την πρόθεσή της να διακόψει την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος στο κτήριο της κατάληψης ΔέΛΤΑ, με συνεχείς επισκέψεις και παρενοχλήσεις. Προφανώς δεν είμαστε οι μόνοι οι οποίοι μπαίνουν στο στόχαστρο αυτής της επιχείρισης, αλλά βρισκόμαστε μ' αυτούς που δεν μπορούν ή αρνούνται να πληρώνουν για ένα αγαθό που είναι απαραίτητο για την ανθρώπινη επιβίωση. Αυτός ο ψευδο-κοινωφελής οργανισμός κινείται βάση των καπιταλιστικών συμφερόντων της κερδοφορίας, συμφέροντα τα οποία εμείς δεν αναγνωρίζουμε. Σε μία περίοδο που το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας αδυνατεί να τα βγάλει πέρα ακόμα και ως προς τα βασικά του έξοδα, δεν διστάζει να κόβει το ρεύμα ακόμα και σε άπορους, ηλικιωμένους, και αρρώστους (ακόμα και με ανίατες ασθένειες). Αυτοί είναι, που με εντολές του κράτους, εκβίαζουν την κοινωνία να πληρώσει το απεχθές χαράτσι, αφού αυτό συνδέθηκε με τον λογαριασμό του ηλεκτρικού. Οι ίδιοι καταστρέφουν το περιβάλλον με υπέρμετρες εξορύξεις, ρύπανση του αέρα και του νερού, εκτροπές ποταμών, κ.α. Φυσικά δεν ξεχνάμε και τον τεράστιο αριθμό εργατικών “ατυχημάτων”, και εδώ θα θέλαμε να εκφράσουμε μία βασική διαφωνία. Το να αδιαφορείς για τις ασφαλείς συνθήκες εργασίας δεν συντελεί σε εργατικό ατύχημα. Συντελεί σε δολοφονία, αφού εν γνώση τους μειώνουν το κόστος (ασφάλεια εργαζομένων) για να μεγιστοποιήσουν το κέρδος. Παρ'ολ'αυτά, τολμούν να ισχυρίζονται πως δρουν προς όφελος του κοινωνικού συμφέροντος. Βέβαια, η κοινωνία που έχουν στο μυαλό τους καμία σχέση δεν έχει μ' αυτή που οραματιζόμαστε εμείς, και τα συμφέροντά μας είναι κάθε άλλο παρά κοινά.
Σε παρόμοιο μοτίβο κινείται και η βιομηχανία παραγωγής φθηνών εργαζομένων. Αυτή που έχουμε στο μυαλό μας φορά τον ψεύτικο μανδύα του εκπαιδευτικού ιδρύματος, είναι περισσότερο γνωστή για σκάνδαλα κακοδιαχείρισης, ρουσφέτια, και τις πελατειακές και κομματικές σχέσεις της, και ονομάζεται Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης. Ούτε αυτή η κακοκουρδισμένη λατέρνα λειτουργεί προς κάποιο κοινό όφελος. Απλά θέλει να παράγει χαμηλόμισθο εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό καθ' υπόδειξη των εργοδοτών. Με αυτό το σκεπτικό η συνομοταξία τους στήριξε τον “νόμο πλαίσιο” και την ιδιωτικοποίηση της παιδείας. Ώστε οι ανάγκες των αφεντικών και η παραγωγή εργαζομένων που να τις καλύπτουν να αρμονίζονταν πλήρως.
Είναι λογικό οπότε αυτά τα δυο λαμόγια αναγνωρίζουν τον εχθρό τους σ'αυτούς που θέλουν να τους χαλάσουν την γιορτή. Στην ιδιοκτησία του Α.Τ.Ε.Ι.Θ. βρίσκεται το επί 5 χρόνια κατειλημμένο κτίριο της Κατάληψης ΔέΛΤΑ στην Εγνατίας 13. Ένα κτήριο που εγκατέλειψαν στο έλεος της μοίρας του, αλλά πήρε ζωή από όλους εμάς. Έτσι έρημα ντουβάρια μετατράπηκαν σε έναν αυτοοργανωμένο χώρο με ανοιχτά εργαστήρια και υποδομές. Ένα χώρο πολιτικών ζυμώσεων που κλείνει το μάτι στην αυριανή κοινωνία της ισότητας και της αλληλεγγύης. Αυτή η πρόθεση διακοπής της ηλεκτροδότησης είναι στο ευρύτερο πλαίσιο καταστολής ριζοσπαστικών αντιδράσεων, γιατί η κοινωνία δικτυώνεται από τα κάτω και απαντά με απεργίες και μαζικές διαδηλώσεις, επιθέσεις στους μηχανισμούς εκμετάλλευσης, και συγκρούσεις με τους πληρωμένους προστάτες αυτών, τους μπάτσους. Προσπαθούν συνεπώς να απαντήσουν με διώξεις αγωνιστών με φανταστικά στοιχεία, ωμή βία και παραπληροφόρηση, και αναβαθμίζουν το νομικό τους οπλοστάσιο με τον λεγόμενο τρομονόμο. Ένα νομικό πλαίσιο τόσο ευρύ και εύπλαστο που μπορεί ελιχθεί από την ποινικοποίηση προθέσεων, και όχι πράξεων, μέχρι τη δέσμευση οικονομικών στοιχείων ανθρώπων που το κράτος από τη μία κατηγορεί και από την άλλη δεν αναγνωρίζει ως πολιτικούς του αντιπάλους.
Αυτή η καταστολή αφορά όλους μας. Όταν το κράτος χτυπά έναν χώρο ή έναν αγωνιστή με γνώμονα την ανατρεπτική του δράση, τότε χτυπά όλους εμάς. Όσο συνεχίζουν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όσο ζουν με βάση το κέρδος και όχι την αλληλεγγύη, άλλο τόσο θα πολεμάμε ενάντια σε εξουσιαστικές λογικές και πρακτικές, η ρήξη με το υπάρχον δεν μπορεί παρά να είναι ολοκληρωτική.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
ΚΟΜΕΝΟ ΡΕΥΜΑ ΚΑΙ ΝΕΡΟ ΜΟΝΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΦΕΝΤΙΚΟ
 
Τη Δευτέρα 6/8 στις 10 το πρωί θα πραγματοποιηθεί μικροφωνική από το χώρο της κατάληψης, και θα ακολουθήσει συνέλευση-ενημέρωση στη 1 το μεσημέρι.


Κατάληψη ΔέΛΤΑ, Θεσσαλονίκη, Εγνατίας 13, στάση Κολόμβου