Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Πάτρα: Ανακοίνωση για την επίθεση στην Κατάληψη Παραρτήματος




Κράτος, μμε, παρακρατικοί - όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί…

Το Σάββατο 19 Μάη τα χαράματα παρακρατικοί φασίστες έσπασαν εξωτερικά τζάμια της κατάληψης παραρτήματος. Το κράτος και οι παρακρατικοί μηχανισμοί δεν νιώθουν προφανώς να απειλούνται από τα τούβλα και τα τζάμια του παραρτήματος, αλλά από τις διεργασίες και τις σχέσεις που γεννιούνται εκεί. Η στοχοποίηση των αυτοδιαχειριζόμενων κατειλημμένων χώρων αποτελεί κεντρική κρατική στρατηγική. Είναι χαρακτηριστική η παρέμβαση του αρχι-εισαγγελέα Τέντε σχετικά με την καταστολή των καταλήψεων, που λύνει ακόμα περισσότερο τα χέρια των μπάτσων.
Αυτή η επίθεση είναι ένας κρίκος στην αλυσίδα των επιθέσεων που κατά καιρούς έχει δεχτεί η κατάληψη. Και δεν μας παραξενεύει καθόλου αυτό αφού τόσο η ιστορία του χώρου αυτού όσο και η πληθώρα δράσεων που λαμβάνουν χώρα σε αυτόν αποτελούν άλλο ένα αγκάθι στα πλευρά της εξουσίας. Έτσι μετά τις πάμπολλες επιθέσεις που έχουμε δεχτεί από τα τοπικά ΜΜΕ –με πρώτη και καλύτερη τη ρουφιανοφυλλάδα Πελοπόννησο, μιας και η συκοφάντηση του παραρτήματος είναι αγαπημένο της σπορ–, μετά τις κατά καιρούς εξαγγελίες για μετατροπή του παραρτήματος σε συνεδριακό κέντρο που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της πολιτικής, οικονομικής και επιστημονικής ελίτ, λογικό ήταν να έρθουν και τα παρακρατικά παιδιά τους να προσπαθήσουν να προξενήσουν υλικές φθορές. Αν σε αυτά προσθέσουμε την κατά καιρούς λασπολογία του ΠΑΜΕ περί προβοκατόρων και παρακρατικών (καθώς ως γνωστόν όσα δε φτάνει το ΠΑΜΕ τα κάνει προβοκάτσια), τις ανακοινώσεις του οποίου φιλοξενεί πάντα η δεξιά Πελοπόννησος, καθώς και τις κατά καιρούς προτάσεις του εμπορικού συλλόγου να γίνει το παράρτημα μουσείο και συνεδριακό κέντρο, εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι δεχόμαστε μια συνολική επίθεση από όσους έχουν συμφέρον να καταστείλουν κάθε αδιαμεσολάβητη φωνή και δράση. Σε αυτό έρχεται να προστεθεί και η νέα βλακώδης ρητορική περί «πολέμου συμμοριών» (βλακώδης, αφού ανέκαθεν το παρακράτος βάδιζε χέρι χέρι με την επίσημη εξουσία κάνοντας τη βρωμοδουλειά που αυτή δε μπορούσε να κάνει, μιας και πρέπει να τηρεί και τα δημοκρατικά προσχήματα) ή «πολέμουτων δύο άκρων» (εμείς πάντως δρούμε μέσα στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες).
Το παράρτημα αποτελούσε και αποτελεί σημείο αναφοράς των ταξικών και κοινωνικών αγώνων στην πάτρα από το Νοέμβρη του ’73 και τις μαθητικές κινητοποιήσεις του ’91 μέχρι τον Δεκέμβρη του 2008. Διαχρονικά στεγάζει πλήθος ανθρώπων που θέλουν να συλλογικοποιήσουν τις αρνήσεις τους και να αντισταθούν στα σχέδια του κράτους και των αφεντικών. Είναι ένας ανοιχτός κατειλημμένος χώρος στο κέντρο της πόλης, τον οποίο διαχειρίζεται η ανοιχτή συνέλευση των καταληψιών. Ο χώρος φιλοξενεί μεγάλο αριθμό εκδηλώσεων πολιτιστικού περιεχομένου με αντιεμπορικά χαρακτηριστικά (συναυλίες, προβολές κτλ), πολιτικές διαδικασίες (συνελεύσεις, συζητήσεις) και άλλες δράσεις, όπως αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο κάθε Δευτέρα και Πέμπτη απόγευμα, σχολείο εκμάθησης ελληνικών για μετανάστες, συνεργείο επισκευής ποδηλάτων, αυτοοργανωμένο ραδιοφωνικό σταθμό…
Και είναι βαθιά νυχτωμένα τα παρακρατικά καθάρματα αν πιστεύουν ότι με το σπάσιμο κάποιων τζαμιών θα χτυπήσουν έναν ζωντανό και ανοιχτό κοινωνικό χώρο. Κι αυτό γιατί το παράρτημα δεν είναι κάποια τζάμια (τα οποία αντικαταστάθηκαν με τη συλλογική εργασία των καταληψιών, χωρίς καμία χρηματοδότηση από κανέναν πέρα από τις δικές μας οικονομικές δυνάμεις, σε αντίθεση με τους χρυσαυγίτες που ως κομμάτι του συστήματος χρηματοδοτούνται από τον κρατικό κορβανά και επίσημα πια -μέχρι τώρα οι μισθοδοσίες τους γίνονταν κάτω από το τραπέζι από τα κάθε είδους μυστικά κονδύλια της ευπ). Το παράρτημα είναι ο κόσμος που το αποτελεί και το χρησιμοποιεί για να καλύψει τις ανάγκες του έξω από τις λογικές του κέρδους και ενάντια στον πολιτισμό της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, ο κόσμος που θα το χρησιμοποιήσει μελλοντικά, κόσμος που αγωνίζεται και αντιστέκεται.
Βαθιά νυχτωμένες είναι και οι κάθε είδους εξουσιαστικές κλίκες, αφού το παράρτημα δε χαρίστηκε ούτε παραχωρήθηκε, αλλά κρατιέται εδώ και πάρα πολλά χρόνια ανοιχτό χάρη στο πλήθος των συλλογικοτήτων που το χρησιμοποιούν. Κι έτσι θα συνεχίσει. Δε μας φοβίζουν. Όταν εντείνεται η επίθεση στις ζωές μας από το κράτος, τα αφεντικά και τους λακέδες τους, θεωρούμε πιο αναγκαίο από ποτέ να στηρίξουμε ενεργά τους αυτοδιαχειριζόμενους και κατειλημμένους χώρους, να οργανωθούμε συλλογικά για να πάρουμε πίσω τη ζωή που μας κλέβουν και να οχυρωθούμε απέναντι σε κάθε κρατική και παρακρατική απειλή.
Οι επιθέσεις σε αυτοδιαχειριζόμενους κατειλημμένους χώρους δε μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν.

Όποιος θέλει να συμμετάσχει/στηρίξει την κατάληψη παραρτήματος, η διαχειριστική συνέλευση της κατάληψης πραγματοποιείται κάθε πρώτη Δευτέρα του μήνα, στις 19:30

Διαχειριστική συνέλευση κατάληψης παραρτήματος, Πάτρα, 23 Μάη 2012

http://pararthma.squat.gr/

























Πάτρα - ενημέρωση για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών

Ενημέρωση από Πάτρα- Πειραϊκή Πατραϊκή

Η Πειραϊκή Πατραϊκή είναι ένας τεράστιος εγκαταλελειμμένος χώρος όπου αποτελείται από αρκετά κτίσματα του παλιού εργοστασίου. Από πέρσι το Μάη όπου άνοιξε το καινούριο λιμάνι απέναντι από τις παλιές εγκαταστάσεις του εργοστασίου στα κτίρια αυτά βρήκαν καταφύγιο μετανάστες διαφόρων εθνικοτήτων, κυρίως άνθρωποι που θέλουν να περάσουν μέσω της πάτρας στην ευρώπη.
Τους τελευταίους μήνες υπήρξε κινητοποίηση των αρχών (ολπα, μπάτσοι, περιφέρεια) ώστε να απομακρυνθούν οι μετανάστες από το επί χρόνια ερειπωμένο εργοστάσιο με την πρόφαση της αξιοποίησής του. Οι επιχειρήσεις αυτές φυσικά έγιναν με όλο και αυξανόμενη βαρβαρότητα, με ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια και επιθέσεις, με ενδεικτική την προσπάθεια εκκένωσης του εργοστασίου λίγο μετά τα χριστούγεννα.
Και φτάνουμε στο σήμερα. Το βράδυ της παρασκευής 18/5 δολοφονείται άγρια ένας 29χρονος κάτοικος της περιοχής για ασήμαντη αφορμή. Το γεγονός αυτό όπως είναι φυσικό γέμισε οργή τους συγγενείς, τους φίλους του και τους κατοίκους της περιοχής. Tη Δευτέρα –όπου κι ήταν η μέρα της κηδείας- γύρω από αυτόν τον κόσμο που ψάχνει να βρει το «γιατί» και κάποιον να τιμωρήσει βρήκαν την ευκαιρία που έψαχναν να εκμεταλλευτούν οι νοσταλγοί του χίτλερ, τα ανθρωποειδή της χρυσής αυγής και τα λοιπά κατάλοιπα του φασισμού. Τη Δευτέρα λοιπόν οι κάτοικοι της περιοχής αντέδρασαν στην προσπάθεια των χρυσαυγιτών να αντλήσουν πολιτική υπεραξία από τη συγκέντρωσή τους (μην ξεχνάμε ότι τώρα πια είναι ένα εκλεγμένο κόμμα). Συγκεντρώθηκε κόσμος έξω από το εργοστάσιο της πειραϊκής πατραϊκής, φυσικά με τους λίγους χρυσαυγίτες να το παίζουν μπροστάρηδες στις αψιμαχίες με τους μπάτσους. Χωρίς πολλά παρατράγουδα ο κόσμος τελικά διαλύθηκε
Την Τρίτη το πρωί γίνεται επιχείρηση σφραγίσματος του εργοστασίου, ένας μεγάλος αριθμός μεταναστών απομακρύνεται από την πειραϊκή πατραϊκή και μένει μόνο ένας πολύ μικρός αριθμός που κρύβεται στα κτίρια που δεν είχαν σφραγιστεί. Το απόγευμα καλείται εκ νέου συγκέντρωση των κατοίκων στις 5 το απόγευμα, ενώ βγαίνει ένα κάλεσμα από τη χρυσή αυγή μέσω facebook που καλούσε για συγκέντρωση με στόχο την εκκαθάριση του εργοστασίου. Και ενώ στη συγκέντρωση των κατοίκων πέραν κάποιων επεισοδίων με τους μπάτσους στην πύλη δεν έγιναν πολλά πράγματα (φυσικά σε πρακτικό επίπεδο, η προσπάθεια να εισβάλλουν στο κτίριο συμπυκνώνει νοήματα τα οποία θα αναλυθούν αργότερα) γύρω στις 7.30 καταφθάνουν με πορεία, στοιχισμένοι σε φάλαγγες, γύρω στους 100 χρυσαυγίτες οι περισσότεροι εκ των οποίων είχαν έρθει στην πάτρα από άλλες πόλεις, φορώντας κράνη, κουκούλες και οπλισμένοι με σιδηρολοστούς και διάφορα άλλα όπλα τα οποία φυσικά εκείνη τη στιγμή δεν ήταν εμφανή. Κάπως έτσι ξεκίνησαν τα γεγονότα της τρίτης, με τους μπάτσους αρχικά να κάθονται να τις τρώνε από τους χρυσαυγίτες, να στήνεται ένα σκηνικό που το μόνο που κάνει είναι να δίνει βήμα στους φασίστες και τους μισάνθρωπους οπαδούς τους. Γιατί η οργή μιας μερίδας του κόσμου που συγκεντρώθηκε εκεί δυστυχώς μετουσιώθηκε σε σύμπραξη σε κάποιες φάσεις με τους νεοναζί. Αυτή η οργή δυστυχώς στράφηκε στον πιο εύκολο στόχο –τους μετανάστες γενικά και αόριστα. Η αντίληψη του όλοι αυτοί είναι ίδιοι, είναι εκ των προτέρων «κλέφτες, άρρωστοι και δολοφόνοι». Μια αντίληψη που καλλιεργήθηκε  με επιμέλεια από τα μ.μ.ε., μπήκε στα σπίτια μας και μας έμαθε το φόβο και το μίσος προς οποιονδήποτε μοιάζει να είναι από άλλον τόπο.
Εν τέλει στην πάτρα, με αφορμή την τραγική δολοφονία ενός νέου ανθρώπου, εκφράστηκαν τα πιο ζοφερά ένστικτα που ελλοχεύουν σε μια κοινωνία που υποφέρει από την ανασφάλεια, τη φτώχια και την εξαθλίωση. Παρόλ’ αυτά επειδή δεν μπορούμε να μπούμε και εμείς στο παιχνίδι του τσουβαλιάσματος πρέπει να πούμε ότι δεν ήταν όλοι οι κάτοικοι της περιοχής στα γεγονότα της πειραϊκής πατραϊκής, δεν έπαιξαν όλοι όσοι ήταν εκεί το παιχνίδι των φασιστών, δεν επέλεξαν όλοι να στραφούν κατά δικαίων και αδίκων. Δεν θα αφήσουμε να χαρακτηριστεί μια ολόκληρη περιοχή, που είναι από τις πιο φτωχές εργατικές περιοχές της πάτρας, σαν φιλοφασιστική. Είμαστε εδώ για να φτιάξουμε ένα νέο πλέγμα κοινωνικών σχέσεων βασισμένο στην αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία και όχι για να χωρίζουμε τον κόσμο σε καλό και κακό. Τα τραύματα από αυτήν την κατάσταση είναι βαθιά αλλά είναι στο χέρι μας να μην τα αφήσουμε να αφορμίσουν.

Ράδιο κατάληψη 93,7fm
http://radiokatalipsi.espiv.net/

Φραγκίσκος Π.: “παίρνω πίσω αυτά που μου ανήκουν”…

O Φραγκίσκος Π., περίπου 40 χρονών τεχνίτης ανελκυστήρων, ανέβηκε σε μια κολώνα της ΔΕΗ στη συμβολή των οδών Σαλαμίνος και Παπαρρηγοπούλου στο Αιγάλεω, προφανώς για να επανασυνδέσει το ρεύμα που του είχε κόψει η ΔΕΗ πριν μια εβδομάδα. Στους γείτονες που του φώναξαν τί κάνει πάνω στην κολώνα απάντησε ότι παίρνει πίσω αυτά που του ανήκουν. Λίγο μετά χτυπήθηκε δύο φορές από το ρεύμα με την δεύτερη πιο ισχυρή, σε τέτοιο βαθμό που τον έριξε από την κολώνα. Μεταφέρθηκε στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας και στη συνέχεια στο Θριάσιο. Η κατάσταση του Φραγκίσκου είναι πολύ σοβαρή με πολλαπλά τραύματα στην λεκάνη, στα πόδια και στα νεφρά πέρα από τα εγκαύματα…
Ο Φραγκίσκος, απολυμένος και με μια μάνα κατάκοιτη, σκιαγραφεί ένα ακόμη δραματικό απότοκο της κρίσης εν μέσω χιλιάδων άλλων. Με μια μόνο διαφορά. Δεν πρόκειται για έναν άνθρωπο που έκανε ένα “απονεννοημένο διάβημα”  αλλά για έναν άνθρωπο που έκανε μια κίνηση αντίστασης κάπου ανάμεσα στην απελπισία και την απόγνωση. Αυτό ερμηνεύει και τα τραγικά λάθη του εγχειρήματός του. Από τη μια η αδικία και η απάθεια που την υποδαυλίζει και από την άλλη αυτό τα ακατανίκητο αίσθημα φυσικού δικαίου και η οργή που του δίνει φωνή.
Θα ρωτήσει κανείς πού είναι οι αγανακτισμένοι γείτονες, πού είναι η επίθεση στη ΔΕΗ, στην αστυνομία, στο Δημαρχείο… Προς το παρόν μια βουβή γειτονιά ακροβατεί ανάμεσα στη μοιρολατρία και την αβίωτη υπομονή.

Οι υπόλοιπες απαντήσεις έπονται.

 http://sinialo.espiv.net

Ο εργάτης δυστυχώς κατέληξε.

Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες της Green Hill



Το Σάββατο 28 Απριλίου κατά τη διάρκεια πορείας υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων που έγινε στο Montichiari της Ιταλίας, ομάδα 12 ακτιβιστών σκαρφάλωσαν τους φράχτες της Green Hill και απελευθέρωσαν περίπου 30 κουτάβια ράτσας beagle που προορίζονταν για ζωοτομία. Η Green Hill εκτρέφει σκυλιά beagle που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για πειράματα, λόγω της μεγάλης ανθεκτικότητας που έχουν στον καπνό και της ευφυΐας τους. Οι κατηγορίες που αποδίδονται στους συλληφθέντες ακτιβιστές από το ιταλικό κράτος είναι ληστεία, κλοπή και αντίσταση κατά της αρχής.
Μέσα στα εκτροφεία αναπαραγωγής ζώων, τα σύγχρονα Άουσβιτς, τα μη ανθρώπινα ζώα από την αρχή μέχρι και το τέλος της σύντομης ζωής τους βρίσκονται υπό αιχμαλωσία και εγκλεισμό. Κατά τη διαδικασία των πειραμάτων και της ζωοτομίας υποβάλλονται σε τρομερά επίπονες διαδικασίες και γίνονται δέκτες ωμής βίας. Όλη αυτή η βασανιστική επιστήμη έχει βασιστεί σε έναν κόσμο ανισότητας και εξουσίας που χρησιμοποιεί τα μη ανθρώπινα ζώα για το συμφέρον του ανθρώπου. Το μεγάλο μυστικό βρίσκεται στις μπίζνες των φαρμακευτικών εταιρειών που, όπως κάθε αφεντικό άλλωστε, ξεζουμίζουν και αποδυναμώνουν όποιον «αδύναμο» βρεθεί στο πέρασμα τους.
Η αύξηση της καταστολής τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκοσμίως τα τελευταία χρόνια είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Δράσεις ακτιβιστών, προσωπικές επαφές και συμμετοχή σε πορείες ποινικοποιούνται σε ένα απίστευτο κυνήγι μαγισσών που έχει στηθεί από τους μπάτσους. Μετράμε εκατοντάδες συλλήψεις αγωνιστών που βρίσκονται έγκλειστοι στα κρατικά κολαστήρια τόσο λόγω της ανατρεπτικής τους δράσης όσο και της πολιτικής τους ταυτότητας. Σε αυτούς τους πιο απαιτητικούς από ποτέ καιρούς, η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας και το χρησιμοποιούμε απλόχερα προς όποιον βρεθεί στα δίχτυα της κρατικής καταστολής έχοντας κάνει δράσεις απελευθερώσεων, επιθέσεις σε εξουσιαστικούς στόχους και σε όποιον πολεμά ενάντια στην κυριαρχία, τη βαρβαρότητα και την ανισότητα.

Λευτεριά σε όσους βιώνουν τον εγκλεισμό
Θάνατος στους βασανιστές ζώων
Καμία δίωξη στους συλληφθέντες της Green Hill
Αγώνας για ολική απελευθέρωση


Συνέλευση για την Αντισπισιστική Δράση
http://antispe.squat.gr/

Ανακοίνωση πρωτοβουλίας φοιτητών/τριών ΑΣΟΕΕ για τις επίθεσεις της αστυνομίας στη σχολή

Το τελευταίο διάστημα βιώνουμε την αστυνομοκρατία στο κέντρο της Αθήνας, ιδιαίτερα στη περιοχή γύρω από την ΑΣΟΕΕ με κλούβες των ΜΑΤ και καθημερινές επιθέσεις στο προαύλιο χώρο της σχολής κατά των φοιτητών και των μεταναστών.
Αποκορύφωμα αυτής της αστυνομοκρατίας και τρομοκρατίας , ήταν η εισβολή που έγινε το βράδυ της Τετάρτης 16/5 κατά τη διάρκεια της εκλογικής διαδικασίας και ενώ η σχολή ήταν γεμάτη φοιτητές. Είναι ξεκάθαρη η επίθεση που γίνεται σε συλλογικές και δημοκρατικές διαδικασίες και στο άσυλο που είναι μια κατάκτηση του λαϊκού κινήματος. Επίσης η γεμάτη σχολή αποτελούσε ένα ιδανικό μέρος έτσι ώστε να επιβεβαιώσει η ελληνική αστυνομία το εχθρικό και  τρομοκρατικό της πρόσωπο. Κατά τη μία τα ξημερώματα της Πέμπτης, έφτασαν 2 μηχανές της αστυνομίας μπροστά στην είσοδο και βλέποντας ότι μέσα παρευρίσκονταν  φοιτητές, 20 περίπου αστυνομικοί της ομάδας ΔΕΛΤΑ εισέβαλαν στο προαύλιο χώρο και κραδαίνοντας κλομπ ξεκίνησαν να κυνηγούν τους φοιτητές  που βρισκόταν εκεί φτάνοντας μέχρι το θυρωρείο (την κεντρική είσοδο). Μετά από εκεί κατευθύνθηκαν προς τα έξω βρίζοντας και προκαλώντας. Έτσι μερίδα των φοιτητών στάθηκε απέναντι τους προσπαθώντας να τους απωθήσει από το χώρο του πανεπιστημίου. Οι αστυνομικοί αφού βγήκαν έξω άρχισαν να πετούν πέτρες προς τους φοιτητές και τους απειλούσαν ότι θα ξαναμπούν. Επικράτησε μία γενικευμένη κατάσταση τρομοκρατίας τόσο μέσα όσο και έξω από τη σχολή καθώς έξω χτυπήθηκε ένας φοιτητής από κλομπ αστυνομικού ο οποίος οδηγήθηκε στο νοσοκομείο. Αυτό αποτέλεσε το κερασάκι στην τούρτα σαν περιστατικό μετά την συνεχιζόμενη ένταση και αστυνομοκρατία στην περιοχή τους τελευταίους μήνες. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι στις 9 Μαΐου νεοναζί μαζί με τα ΜΑΤ πετούσαν πέτρες σε μετανάστες και φοιτητές με τη πλήρη συγκάλυψη της ηγεσίας της αστυνομίας και των ΜΜΕ.
Απέναντι σε όλα αυτά, τόσο καιρό η πρυτανεία με τη σιωπή της φαίνεται ότι συναινεί απόλυτα και επικροτεί.
Ως απάντηση σ’ αυτά τα γεγονότα, μετά από ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ. του Φοιτητικού Συλλόγου καλέστηκε Γενική Συνέλευση την οποία η πρυτανεία σαμπόταρε μη βγάζοντας ανακοίνωση για τη διακοπή των μαθημάτων όπως προβλέπεται. Παρ’ όλα αυτά φοιτητές μαζεύτηκαν και αποφάσισαν να κάνουν κάποιες δράσεις:
  • κάλεσμα Γενική Συνέλευση Τρίτη 22/5, 13:00 αμφ.Α
  • κατάληψη διαρκείας πρυτανείας με αίτημα την απομάκρυνση των ΜΑΤ από του χώρους γύρω από την ΑΣΟΕΕ
  • συγκέντρωση διαμαρτυρίας τη Παρασκευή 18/5 στις 12:00 στο προαύλιο τη σχολής

Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Kείμενο Ράμι Συριανού για την έναρξη της απεργίας πείνας

-Στις 26 Μάρτη μετάγομαι από τη φυλακή της Νιγρίτας στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης, εν όψει της εκδίκασης για την απαλλοτρίωση του πλειστηριασμού του ΟΔΔΥ.
Έπειτα από αναβολή του δικαστηρίου μετάγομαι αυθημερόν πίσω στη φυλακή Νιγρίτας όπου υποβάλλομαι σε έρευνα κατά τη διάρκεια της οποίας αρνούμαι για ακόμη μία φορά να συναινέσω στην αφαίρεση του εσωρούχου (τη γνωστή διαδικασία "σκύψε-βήξε"). Με μεταφέρουν στα "κελιά νεοεισερχομένων" και την επόμενη μέρα περνάω από εισαγγελέα, όπου μου επιβάλλεται επίσημα ποινή πειθαρχικής μεταγωγής για "απείθεια", και ανεπίσημα η επ΄ αόριστον απομόνωση στο συγκεκριμένο κελί έως ότου συναινέσω στη συγκεκριμένη έρευνα ή ενεργοποιηθεί η πειθαρχική μεταγωγή.

-Έκτοτε παραμένω σε αυτό το ειδικό καθεστώς κράτησης, εν αναμονή της μεταγωγής μου.

-Από την ίδια την αναλογία μεταξύ της αρχικής άρνησης και της συνεπακόλουθης ποινής, γίνεται ξεκάθαρο πως το όλο ζήτημα ελάχιστα σχετίζεται με την ίδια την έρευνα και τις όποιες ρεαλιστικές επιπτώσεις μπορεί να έχει η άρνησή της στη λειτουργία της φυλακής. Άλλωστε οι δηλώσεις της υπηρεσίας περί φόβου του να μην γίνει διαδεδομένη πρακτική η συγκεκριμένη άρνηση, όπως επίσης και οι απειλές κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων των κρατουμένων προ τετραμήνου, οι οποίες έκλειναν το μάτι προεξοφλώντας την επιβολή της πειθαρχικής μεταγωγής μου στις 26 Μάρτη, έχουν να πουν πολλά περισσότερα, για την ουσία αυτής της δίμηνης απομόνωσης, απ' ότι όλες οι ρητορεύσεις περί ασφάλειας της φυλακής από τα στόματα της διεύθυνσης.

-Το περιβάλλον εντός των τειχών αποτελεί πρωτίστως έναν ολοκληρωτικό μηχανισμό εξουσιαστικής αναπαραγωγής. Αποτελώντας το εκτραχυμένο είδωλο του ευρύτερου κοινωνικού καθεστώτος, η φυλακή κατέχει το ρόλο του εργαστηρίου στο οποίο η μοριοποίηση της υπακοής στην εξουσία συμβαίνει με τον πιο απόλυτο τρόπο. Στο περιβάλλον εντός των τειχών δεν υπάρχουν τυχαιότητες.
Από την ίδια τη χωροταξία, ως τη διαδικασία των "ευεργετημάτων" και των πειθαρχικών, κάθε πτυχή της λειτουργίας του συστήματος του σωφρονισμού, είναι δομημένη με τέτοιο τρόπο ώστε οι
κρατούμενοι να εσωτερικεύουν την ιδέα της συνεχούς επιτήρησης, της δουλικότητας, της ρουφιανιάς και της άνευ όρων υπακοής στις εντολές.
Σε αυτήν την συνθήκη όπου κάθε έκφανση της ύπαρξης σου επιχειρείται να υφαρπαχτεί από τον έλεγχό σου, που τα κάγκελα προσπαθούν να εισχωρήσουν μέσα σου, έως ότου και τα όνειρά σου να είναι φυλακισμένα πίσω τους, αυτό που παραμένει απαραβίαστα υπό τον δικό σου έλεγχο, είναι η επιλογή των αρνήσεων. Αρνήσεων πάντα μερικών, πάντα λίγων, ανάμεσα σε αμέτρητες άλλες συμβάσεις που κάνεις καθημερινά. Δύσκολα θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι παρέμεινε  πραγματικά ανυπότακτος εντός των τειχών.

-Μιλώντας συγκεκριμένα για τη διαδικασία της έρευνας, σίγουρα πολλά θα μπορούσαν να γραφτούν. Με το ξεγύμνωμα, το σκύψιμο και το βήξιμο, επιχειρείται να αποσαφηνιστεί, με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο η θέση του κρατούμενου στην ιεραρχία της φυλακής και ταυτόχρονα η διαδικασία αυτή να αναχθεί ως μια κομβική πράξη στη μεταμόρφωσή του, από πρόσωπο με αξιοπρέπεια, σε αντικείμενο-υποχείριο.

-Η έμπρακτη εναντίωση στη συγκεκριμένη διαδικασία, αποτελεί μια ελάχιστη άρνηση αυτής ακριβώς της επιβαλλόμενης θέσης. Αναμφίβολα η ανυπακοή αυτή, δεν αποτελεί την επιτομή όλων των αρνήσεων. Ούτε και το λεπτό όριο που χωρίζει την αξιοπρέπεια από την αναξιοπρέπεια. Αποτελεί όμως τη χάραξη ενός ορίου το οποίο θα στέκει σαν υπενθύμιση τόσο στον εαυτό μου όσο και σε κάθε ένστολο, πως είμαι ακόμη ζωντανός, πως δεν πειθαρχώ, πως η φυλακή δεν έχει εισχωρήσει μέσα μου.

-Οι δυο αυτοί μήνες απομόνωσης αποτελούν το κόστος αυτής ακριβώς της μη-πειθάρχησης. Έχοντας εξαρχής απορρίψει το ενδεχόμενο να υποκύψω στον εκβιασμό της συναίνεσης στην έρευνα ώστε να λήξει αυτό το καθεστώς, αποφάσισα να διεκδικήσω τη λήξη του δυναμικά, χρησιμοποιώντας τους μόνους διαθέσιμους τρόπους που διαθέτω. Έτσι στις 8/5 ξεκίνησα αποχή συσσιτίου απαιτώντας την άμεση λήξη αυτού του καθεστώτος και την άμεση μεταγωγή μου. Μια εβδομάδα μετά αντιλαμβανόμενος την αναποτελεσματικότητα της συμβολικής αυτής κίνησης από μεριάς μου, αποφάσισα να προβώ στο ύστατο μέσο που διαθέτει κάποιος σ’ αυτή τη συνθήκη και να ξεκινήσω από τις 15/5 απεργία πείνας απαιτώντας την ικανοποίηση των παραπάνω αιτημάτων.

Θερμούς συντροφικούς χαιρετισμούς σε όσους εντός και εκτός των τειχών ράγισαν με λόγο και με πράξεις τα τείχη της απομόνωσης...

Ράμι Συριανός,  15/5
φυλακές νιγρίτας