Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Ο εγκλεισμός είναι ένα διαρκές βασανιστήριο

Ζούμε σε άθλιες συνθήκες, ο ένας πάνω στον άλλον, σε βρώμικους χώρους, πλενόμαστε με παγωμένο νερό. Τρώμε μισές μερίδες νερόβραστου φαγητού. Δεν έχουμε επαρκή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αντιμετωπίζουμε μια σαδιστική δικαιοσύνη, που μας επιβάλει εξοντωτικές ποινές…
Κι όμως δεν σταματάει εδώ.
Στις 14/11/2011 οι συγκρατούμενοι μας Γιουνάν Λείθ και Ριβόν Ηλίας που είχαν μεταχθεί στο εφετείο της Λουκάρεως, μετά από έναν διαπληκτισμό με τα γουρούνια της ΕΛΑΣ, ξυλοκοπούνται βάναυσα και μεταφέρονται στο τμήμα «αλλοδαπών» όπου τους ξαναχτυπάνε δεμένους με χειροπέδες. Επιστρέφουν στην φυλακή με σπασμένα άκρα και πλευρά και χτυπήματα σε όλο τους το σώμα.
Στις 17/11/11 ο συγκρατούμενος και αναρχικός Ράμι Συριανός βρίσκεται στην απομόνωση των Διαβατών λόγω της άρνησής του να υποστεί εξευτελιστικό σωματικό έλεγχο με ξεγύμνωμα του κρατουμένου.  Επειδή όμως πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από την φυλακή, η υπηρεσία φοβούμενη τα χειρότερα του έκανε έκτακτη μεταγωγή στην Νιγρίτα Σερρών. Εκεί στις 19/11/11 και αφού έχει εκ νέου αρνηθεί αυτό το «άρρωστο» τερτίπι της υπηρεσίας της φυλακής, ο αρχιφύλακας μαζί με 2 φύλακες εισβάλλουν στο κελί της απομόνωσης και αφου τον ακινητοποιούν, τον γδύνουν με την βία.
Παράλληλα ο συγκρατούμενος μας και μέλος της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς Γιώργος Πολύδωρος που βρίσκεται προφυλακισμένος εδώ και 8 μήνες, ήδη έχει μεταφερθεί σε 5 διαφορετικές φυλακές και έχει κρατηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα στις απομονώσεις εξαιτίας της άρνησής του να δεχθεί και αυτός τον εξευτελισμό του σωματικού ελέγχου και αυτή την στιγμή βρίσκεται πάλι στην απομόνωση της Χαλκίδας.
Τέλος στις 6/11 μεταφέρθηκαν από τα κρατητήρια της Αμυγδαλέζας, 7 ανήλικοι 17-20 ετών μετανάστες, οι 4 στο Αττικό και οι 3 στο Θριασειο με βαριά εγκαύματα και νοσηλεύονται ακόμα, μετά από φωτιά που προκλήθηκε στο κελί τους. Το υπουργείο περιορίστηκε σε μια λιτή ανακοίνωση στο ότι μόνοι τους έβαλαν την φωτιά. Στο αν το κτήριο διαθέτει πυρασφάλεια και γενικότερα προδιαγραφές για να κρατούνται άνθρωποι και στο τί έκαναν για το γεγονός οι αστυνομικοί βάρδιας είναι ψιλά γράμματα.
Δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε για μεμονωμένα περιστατικά. Βιώνουμε καθημερινά σωματικά και ψυχολογικά βασανιστήρια, στα τμήματα, στις υπηρεσίες της ΕΛΑΣ, στις φυλακές, στα στρατόπεδα «λαθρομεταναστών».
Προχωράμε σε αυτή την διαμαρτυρία για να δηλώσουμε πως είμαστε ενωμένοι απέναντι στην βαρβαρότητά τους, για να ενημερώσουμε τους «εκτός των τειχών» για όλα όσα συμβαίνουν καθημερινά μέσα στα κελιά και τους θαλάμους που μας έχουν κλεισμένους.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
(60 άτομα της Α’ πτέρυγας Κορυδαλλού μείνανε έξω από τα κελιά τους και παρέδωσαν το παραπάνω κείμενο στον αρχιφύλακα της φυλακής)

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Η Κρίση Ταυτότητας του DNA



Όταν ο Peter Hoe βρέθηκε μαχαιρωμένος στο σπίτι του στο North Yorkshire, το απόγευμα της 13ης Οκτωβρίου 2006, οι ερευνητές κατάφεραν να συνδέσουν τη δολοφονία του με τους αδελφούς Terence και David Reed βασιζόμενοι σε μια μικρή ποσότητα DNA που βρέθηκε σε πλαστικό αντικείμενο το οποίο βρισκόταν κοντά στο πτώμα. Οι δυο τους καταδικάστηκαν τον επόμενο χρόνο.

Όμως, μια αίτηση αναίρεσης της απόφασης το 2009 δημιούργησε ερωτήματα σχετικά με την αξιοπιστία και την ερμηνεία των προφίλ DNA που προέρχονται από πολύ μικρές ποσότητες γενετικού υλικού. Με την αίτηση αναιρέσεως, οι δικηγόροι των
Reed, υποστήριξαν ότι η Valerie Tomlinson, αξιωματικός που ασχολήθηκε με την ανάλυση στην Υπηρεσία Εγκληματολογικών Επιστημών (FSS) με έδρα το Birmingham, είχε εικάσει πώς το DNA των ανδρών βρέθηκε στα κομμάτια από πλαστικό. Η αίτηση αναίρεσης απορρίφθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο, αλλά ένα μεγαλύτερο ερώτημα προκύπτει όσον αφορά στον τρόπο με τον οποίο οι ύποπτοι μπορούν να ταυτοποιηθούν από μια τόσο μικρή ποσότητα DNA.

Η υπόθεση είναι μία από τις πιο πρόσφατες δημόσιες ασάφειες μιας έντονα φορτισμένης αντιπαράθεσης στις επιστημονικές και νομικές κοινότητες για την ανάλυση μικρού δείγματος. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι τα προφίλ DNA δεν μπορούν να αναπαραχθούν, είναι επιρρεπή σε αλλοίωση και ότι παρουσιάζουν έλλειψη επιστημονικά επικυρωμένων μέσων για να ληφθεί απόφαση για την ακρίβειά τους. Επιπλέον, οι μέθοδοι και οι διαδικασίες που
χρησιμοποιούνται περιβάλλονται από μυστικότητα - που οδηγεί μερικούς ερευνητές εγκληματολογίας να απαιτήσουν ότι η ερμηνεία αυτών των προφίλ, αν όχι και η πρακτική η ίδια, να επαναξιολογηθεί.

Η ανάλυση μικρού δείγματος είναι αποδεκτή σε ελάχιστες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Μεγάλης Βρετανίας και της Νέας Ζηλανδίας, αλλά έχει εφαρμοστεί σε πολλές περιπτώσεις. Η FSS δηλώνει ότι έχει χρησιμοποιήσει την τεχνική σε περισσότερες από 21.000 σοβαρές ποινικές
περιπτώσεις από την ανάπτυξή της στα τέλη του 1990. Πρόσφατες αιτήσεις αναίρεσης οι οποίες επιβεβαιώνουν την εγκυρότητα της μεθόδου ανάλυσης μικρού δείγματος δείχνουν ότι η νομοθεσία μπορεί να αγκαλιάσει όλο και περισσότερο τη συγκεκριμένη τεχνική. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η ευρύτερη αποδοχή της μεθόδου θα μπορούσε να απειλήσει την εικοσαετή φήμη της μεθόδου DNA ως χρυσό κανόνα της εγκληματολογικής επιστήμης. Αντίθετα με την αντίληψη του κοινού, ''οι αποδείξεις που βασίζονται στο DNA δεν είναι αλάνθαστες'', λέει ο Peter Neufeld, υποδιευθυντής του
Innocence Project, μιας ομάδας προάσπισης στη Νέα Υόρκη που πραγματοποιεί εκστρατεία για την ευρύτερη πρόσβαση στα αποδεικτικά στοιχεία που βασίζονται στο DNA, έτσι ώστε να ανατρέψει λάθος καταδίκες.

Ο Βρετανός γενετιστής Alec Jeffreys ανέπτυξε τη μέθοδο των προφίλ DNA τη δεκαετία του 1980. Τα προφίλ επιλέχθηκαν από σύντομες, επαναλαμβανόμενες ακολουθίες DNA, διάσπαρτες σε όλο το γονιδίωμα, που ονομάζονται ''σύντομες διαδοχικές επαναλήψεις'' (
STRs). Επειδή ο αριθμός των επαναλήψεων ποικίλλει ευρέως από άτομο σε άτομο, η διάρκεια των STRs, είναι επίσης εξαιρετικά μεταβλητή, πράγμα που σημαίνει ότι με τη μέτρηση αρκετών STRs - μεταξύ 10 και 17 - οι εγκληματολόγοι μπορούν να δηλώνουν με υπολογίσιμη πιθανότητα εάν δείγμα DNA που βρέθηκε στη σκηνή ενός εγκλήματος ανήκει σε ύποπτο.

Μια 'υποψία' κυττάρων

Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν την αλυσιδωτή αντίδραση της πολυμεράσης (PCR) για να ενισχύσουν τις
STRs σε ανιχνεύσιμα επίπεδα. Τα αντίγραφα στη συνέχεια διαχωρίζονται ανάλογα με μέγεθος με ηλεκτροφόρηση. Οι διαφορετικού μεγέθους STRs εμφανίζονται ως ένα πρότυπο κορυφών σε ηλεκτροφερογράμμο, οι οποίες μπορούν να συγκριθούν με μια βάση δεδομένων ή με ένα άτομο.

Η τυπική ανάλυση του DNA απαιτεί περίπου 200 πικογραμμάρια DNA, δηλαδή 33 κύτταρα. Οι τεχνικοί μπορούν γενικά να πάρουν περισσότερο από αρκετό DNA από ορατά δείγματα όπως αίμα ή σπέρμα. Αλλά για να παράγουν προφίλ από λίγα κύτταρα, οι επιστήμονες έχουν αναπτύξει τρόπους για την αύξηση της ευαισθησίας της ανάλυσης, συμπεριλαμβάνοντας τη μελέτη πιο πολλών κύκλων PCR για να αντιγράψουν περισσότερο DNA ή το 'καθάρισμα' του δείγματος για να αφαιρέσουν μη χρησιμοποιημένα αντιδραστήρια. Σε πολλές περιπτώσεις, η ποσότητα της πρώτης ύλης για την ανάλυση μικρού μεγέθους δείγματος είναι ασαφής. Οι μέθοδοι ποσοτικού προσδιορισμού, που επίσης βασίζονται στην PCR, μπορεί να δείχνουν ότι δεν υπάρχει DNA, αλλά οι τεχνικοί θα έχουν τη δυνατότητα να παράγουν τουλάχιστον ένα μερικό προφίλ. Αυτή η ευαισθησία, αν και αξιοσημείωτη, έχει ένα μειονέκτημα.

Κατά την ανάλυση οποιουδήποτε δείγματος, μεγάλου ή μικρού, εμφανίζονται τυχαίες διακυμάνσεις οι οποίες διαστρεβλώνουν τα αποτελέσματα. Οι STRs που υπάρχουν στο αρχικό δείγμα μπορεί να μην εμφανιστούν. Επιπλέον, τα προφίλ μπορεί να δείξουν STRs που δεν υπάρχουν σε δείγματα. Αυτή η επίδραση μπορεί να προκαλείται από επιμόλυνση.

Αυτές οι στοχαστικές συνέπειες μπορούν εύκολα να εντοπιστούν και να αποκλειστούν από την τυπική ανάλυση, επειδή υπάρχει αρκετό DNA για να γίνουν πολλαπλοί έλεγχοι, και γενικά τα ισχυρά σήματα από πραγματικές STRs μπορούν να διακριθούν από τις εξασθενημένες κορυφές που προκύπτουν.

Ο Bruce Budowle, γενετιστής και ιατροδικαστής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας και πρώην επιστημονικός συνεργάτης του FBI, έδωσε στοιχεία επικρίνοντας την ανάλυση μικρού μεγέθους δείγματος στη δίκη των
Reeds. Υποστηρίζει ότι οι μέθοδοι για να προσδιορίσει κανείς εάν ένα σήμα είναι αληθές στην ανάλυση μικρού μεγέθους δείγματος δεν έχουν ακόμα επικυρωθεί.

Στη μέθοδο μικρού μεγέθους δείγματος, οι ιατροδικαστές χωρίζουν γενικά την περιορισμένη ποσότητα DNA σε δύο ή τρία δείγματα και κάνουν αναλύσεις σε δύο από αυτά. Το τρίτο, εάν υπάρχει, δεσμεύεται για τον τομέα της υπεράσπισης. Τα αποτελέσματα των αναλύσεων δεν μπορούν απολύτως να αναπαραχθούν, τα προφίλ συχνά δεν ταιριάζουν και οι επιστήμονες γενικά δέχονται ως αληθή τα σήματα STR που εμφανίζονται και στις δύο δοκιμές. Η πρακτική αυτή είναι ανησυχητική, λέει ο
Budowle: ''Η λογική αυτής της προσέγγισης έχει κάποια σημασία, αλλά η εμπιστοσύνη σε αυτή δεν έχει αξιολογηθεί''.

Εγγενής προκατάληψη;

Κοινές πρακτικές εγκληματολογίας μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε πόλωση, λέει ο Dan Krane, Μοριακός Βιολόγος στο Πανεπιστήμιο Wright State. "Οι εγκληματολόγοι μου λένε ότι είναι ευκολότερο να κάνουν διάκριση από που πραγματικά προέρχεται το DNA, εάν έχουν ένα δείγμα αναφοράς για να εργαστούν". Μικρού μεγέθους δείγμα ή όχι, το δείγμα αναφοράς είναι συχνά το DNA του υπόπτου – και οι αμυδρές κορυφές σε ένα δείγμα από τη σκηνή ενός εγκλήματος θα μπορούσε να φαίνεται πιο πειστική όταν εξετάζεται με μια ισχυρή κορυφή ενός υπόπτου. Μόνο μερικά εργαστήρια στις Ηνωμένες Πολιτείες, λέει, απαιτούν τυφλή δοκιμή στα πρωτόκολλα τους.

Οι φόβοι επικριτών της μεθόδου διαταράσσονται από την απροθυμία των εργαστηρίων που χρησιμοποιούν την τεχνική για να αποκαλύψουν τις κατευθυντήριες γραμμές για την ερμηνεία των αποτελεσμάτων. Τα εργαστήρια θα πρέπει να αναγκάζονται να αποκαλύπτουν λεπτομέρειες, λέει ο Budowle. Δεδομένης της αναπαραγωγής των προβλημάτων της τεχνικής, υποστηρίζει ότι είναι επιτακτική ανάγκη τα πρωτόκολλα να είναι ισχυρά και αξιόπιστα. Όμως, ''κανένα από τα εργαστήρια δεν αποκαλύπτει αυτό που κάνει. Ισχυρίζονται ότι είναι αποκλειστικές πληροφορίες'', λέει.

Η FSS δεν απάντησε σε διάφορες προτάσεις για συνέντευξη, αλλά ο Peter Gill, ιατροδικαστής στο Πανεπιστήμιο του Strathclyde στη Γλασκόβη
ο οποίος ανέπτυξε τη μέθοδο του μικρού μεγέθους δείγματος, λέει ότι η ποιότητα της επιστήμης "δεν είναι υπό αμφισβήτηση". Παρά το γεγονός ότι κάποιες συνέπειες είναι εντονότερες σε σχέση με την πρότυπη ανάλυση, εξαιτίας της ευαισθησίας της τεχνικής, η λειτουργία σε καθαρές συνθήκες
θα έπρεπε να οδηγεί σε αποφυγή σοβαρών ζητημάτων.

Οι συνέπειες της ορθότητας ή μη της μεθόδου, μπορούν επίσης να περιγραφούν στατιστικά, μειώνοντας την εξάρτηση από την ανθρώπινη κρίση, λέει ο ίδιος. Αλλά η θεωρία των πιθανοτήτων που ασχολείται με αυτές τις στοχαστικές συνέπειες, δε χρησιμοποιείται ακόμα στους ιατροδικαστικούς κύκλους. Λέει ότι οι στατιστικοί δεν είχαν τη χρηματοδότηση για να προσαρμόσουν την υπάρχουσα θεωρία στην ιατροδικαστική χρήση. ''Είναι απογοητευτικό το γεγονός ότι τα εργαλεία για να καταστεί δυνατή η καλύτερη ερμηνεία δε συμβαδίζουν με τις εξελίξεις στην επιστήμη της εγκληματολογίας τα τελευταία δέκα χρόνια'', λέει.

Όλες αυτές οι ανησυχίες έχουν οδηγήσει ορισμένες χώρες να προσεγγίσουν τη χρήση της ανάλυσης μικρού μεγέθους δείγματος. Το 2001, το FBI συνέστησε ότι θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις
στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως για τον εντοπισμό των οστών κάποιου για τον οποίο υπάρχουν υποψίες ότι είναι αγνοούμενος. Η χρήση της μεθόδου είναι επίσης αμφιλεγόμενη στη Βρετανία. Ο Sean Hoey κατηγορήθηκε για τη δολοφονία 29 ατόμων σε μια έκρηξη που κατέστρεψε το κέντρο της πόλης Omagh στη Βόρεια Ιρλανδία το 1998. Βασικό στοιχείο για την υπόθεση εναντίον του ήταν ένα μικρό δείγμα DNA που βρέθηκε σε τμήματα βόμβας που συνδέθηκε με την επίθεση.

Ο Hoey αφέθηκε ελεύθερος μετά το Εφετείο της υπόθεσής του το 2007. Ο δικαστής που είχε αναλάβει την υπόθεση εξέφρασε ''ανησυχία για τη σημερινή κατάσταση της επικύρωσης της επιστήμης και της μεθοδολογίας'', και η χρήση της είχε ανασταλεί στα βρετανικά δικαστήρια. Αλλά μια αναθεώρηση της τεχνικής στη Μεγάλη Βρετανία που δημοσιεύθηκε το 2008 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η μέθοδος είναι 'εύρωστη' και 'κατάλληλη για το σκοπό', και η χρήση της επανήλθε. Τον Μάρτιο του 2009, ένας δικαστής στην Καλιφόρνια έκρινε ότι, λόγω της έλλειψης επιστημονικής αποδοχής των διαδικασιών και των στατιστικών που χρησιμοποιούνται για την ερμηνεία μικρού μεγέθους δείγματος, τα εν λόγω αποδεικτικά στοιχεία ήταν απαράδεκτα. Πιο πρόσφατα, ωστόσο, ένας δικαστής σε δικαστήριο της Νέας Υόρκης αρνήθηκε την πρόταση να εξαιρεθούν δείγματα μικρού μεγέθους σε μια δίκη για ανθρωποκτονία, κρίνοντας ότι η τεχνική είναι αξιόπιστη.

Το δικαστήριο δεν είναι το καταλληλότερο μέρος για να αμφισβητηθεί η επιστήμη της ανάλυσης μικρού μεγέθους δείγματος, λέει ο Allan Jamieson, διευθυντής του Ινστιτούτου Ιατροδικαστικών της Γλασκόβης, το οποίο παρέχει τις υπηρεσίες του στην αστυνομία του Ηνωμένου Βασιλείου.

Ο Jamieson, ο οποίος κατέθεσε στην υπόθεση των αδερφών Reeds αλλά και στη δίκη για τη βομβιστική επίθεση στην πόλη Omagh, λέει ότι οι εγκληματολόγοι πρέπει να επικυρώνουν τις διαδικασίες και να διερευνούν περαιτέρω τα θέματα που έχουν προκύψει από τη μέθοδο ανάλυσης μικρού μεγέθους δείγματος, πριν οι επιστήμονες και οι αίθουσες των δικαστηρίων αρχίσουν να έχουν εμπιστοσύνη στα αποτελέσματα. ''Το κοινό δεν καταλαβαίνει ότι το γεγονός ότι το DNA σας βρίσκεται πάνω σε ένα αντικείμενο, αυτό δε σημαίνει ότι το έχετε αγγίξει'', λέει ο ίδιος. Ένα σημείο διαφωνίας στην περίπτωση των Reeds ήταν εάν οι Reeds είχαν ποτέ έρθει σε άμεση επαφή με την πλαστική λαβή του μαχαιριού, ή εάν θα μπορούσαν να έχουν μεταφέρει το DNA έμμεσα, μέσω της επαφής κάποιου άλλου, ή, ας πούμε, από φτέρνισμα.

Όπως λέει ο Budowle, ''στην ανάλυση μικρού μεγέθους δείγματος δεν μπορεί κανείς να βρει ποια είναι η πηγή του ιστού''. Οι επιστήμονες, λέει, ''υπερβαίνουν τη γραμμή'', όταν ερμηνεύουν αποτελέσματα δειγμάτων μικρού μεγέθους σε δικαστικές υποθέσεις.

Αλλά ο Gill διαφωνεί. ''Οι επιστήμονες είναι εκεί για να εξηγήσουν τι σημαίνει το εκάστοτε αποδεικτικό στοιχείο'', λέει. ''Είναι δική τους ευθύνη να εξηγήσουν όλες τις πιθανότητες για το πώς το DNA έφτασε και βρέθηκε εκεί και στη συνέχεια εναπόκειται στο δικαστήριο να αποφασίσει. Οι διαφωνίες είναι πιθανό να συνεχίσουν να υφίστανται.

Πηγή : nature.com

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

Γράμμα αλληλεγγύης από τον σύντροφο Walter Bond

Γεια σας,
 
το όνομά μου είναι Walter Bond.
 
Αυτή τη στιγμή εκτίω την ποινή μου στις φυλακές των ΗΠΑ για 3 εμπρησμούς του ALF που προκάλεσαν ζημιά 2 εκατ. δολαρίων. Πρόσφατα, διάβασα μια δήλωση αλληλεγγύης από τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς που προσπαθεί να δημιουργήσει μια πραγματική φωνή για όλους εμάς τους πολιτικούς κρατουμένους και τους κρατουμένους πολέμου, όσους από εμάς έχουν αγωνιστεί και ακόμα αγωνίζονται από τα κελιά των φυλακών μας ενάντια σε όλο τον πολιτισμό. Χάρηκα όταν είδα ότι στο εν λόγω κείμενο εκφράζουν την αλληλεγγύη τους και σε εμένα. Ως ελάχιστο δείγμα της υποστήριξης μου παρακαλώ δεχθείτε τη συνημμένη σύντομη επιστολή αλληλεγγύης που έχω γράψει για την Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία. Απελευθέρωση των ζώων, ότι κι αν χρειαστεί!
 
Με εκτίμηση,

Walter Bond
A.L.F. Lone Wolf

Υ.Γ. Ολόκληρη η επιστολή μου ή μέρος της μπορεί να ανατυπωθεί ελεύθερα.

Μπορείτε να μου γράψετε απευθείας στη διεύθυνση:
 
Davis County Jail
Walter Bond 2011-03339
PO Box 130
Farmington UT 84015-0130
 
Μπορείτε επίσης να επικοινωνήσετε με το σύνδεσμο μου με τον έξω κόσμο μέσω email: elizabethtobier@gmail.com.
 
 
Επιστολή Αλληλεγγύης στην Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία

Γεια σας σύντροφοι και αδερφικούς χαιρετισμούς σε όλους εκείνους που αγωνίζονται ενάντια στο κακό, την καταπίεση, και την κυβερνητικά επικυρωμένη εξουσία.

Προς όλους εκείνους που δεν μιλούν απλώς, αλλά αντ 'αυτού πράττουν, είμαι αδερφός σας. Για πάρα πολύ καιρό, θεωρητικοί, φιλόσοφοι, άκαρδοι, και δειλοί χωρίς κότσια, υποκρίνονται ότι είναι οι μόνοι καθιερωμένοι φορείς της απελευθέρωσης. Αλλά η απελευθέρωση δεν είναι ένα βιβλίο ή μια διάλεξη. Η απελευθέρωση δεν είναι ένα σύνολο νόμων που περνούν ή το σύστημα που προσπαθεί να σε συμπεριλάβει στη διαφθορά τους.

Η απελευθέρωση είναι η κατάργηση της καταπίεσης. Η απελευθέρωση είναι μια κραυγή ενάντια σε όλους εκείνους που επιδιώκουν να σε χρησιμοποιήσουν με μοχθηρία, για τους δικούς τους ηδονιστικούς στόχους. Η απελευθέρωση μπορεί να είναι ένα δοχείο βενζίνης στο σακίδιό σου και η δύναμη της Μητέρας Γης και στις δυο γαμημένες γροθιές σου! Όταν πεθάνουμε, θα υπάρχει άφθονος χρόνος για πασιφισμό και σιωπή. Τώρα είναι ώρα να πολεμήσουμε. Είναι καιρός να αντισταθούμε στην εξουσία με όλη τη δύναμη που μπορούν να μας δώσουν η αγάπη και το μίσος!

Όσοι από εμάς βρίσκονται πίσω από τοίχους και συρματοπλέγματα, όσοι από εμάς έχουμε αγωνιστεί με περηφάνια και όσοι δεν θα υποκλιθούμε ποτέ μπροστά σε καμία αρχή πέρα από τη δική μας, έχουμε δείξει στον κόσμο τον δρόμο προς την απελευθέρωση μέσα από τις δράσεις μας. Αλλά οι στρατηγοί του καναπέ και οι κομάντο του πληκτρολογίου δεν θέλουν δράσεις, θέλουν λόγια. Τι χάσιμο χρόνου.

Έχω περισσότερο σεβασμό για τους εχθρούς μου από ότι για τους μάντεις, τους κόλακες και τους χομπίστες. Επειδή οι εχθροί μου είναι τουλάχιστον ειλικρινείς, επειδή οι καταπιεστές μου τουλάχιστον δεν προσποιούνται ότι είναι κάτι διαφορετικό, και τουλάχιστον ξέρουν πώς να δρουν και αντιδρούν προς όφελος όσων θεωρούν πολύτιμα οι μαύρες διεστραμμένες καρδιές τους. Κανένας γραφέας, κανένας κακογράφος, κανένας λάρυγγας και καμιά αερολογία δεν καθορίζει τίποτα πέρα από γνώμες και κομμάτια χαρτιού. Γι 'αυτό μιλάω για τον εαυτό μου. Γι 'αυτό προτείνω σε όλους τους πολιτικούς κρατουμένους να μιλάμε δημόσια όποτε μπορούμε γιατί όταν παραμένουμε σιωπηλοί, ανάξιες γυναίκες και άντρες αρχίζουν να μιλούν για μας. Ή ακόμα χειρότερα, η σιωπή μάς μας κάνει να φαινόμαστε ανύπαρκτοι.
 
Αυτή ή η άλλη κυβέρνηση, κάθε κυβέρνηση, θα προσπαθεί πάντα με τους λίγους να τρομάξει τους πολλούς. Επειδή οι πραγματικά ελεύθεροι, εκείνοι με την άγρια καρδιά, μπορούν να ανάβουν φωτιές στις πόλεις τους ακόμα κι αν βρίσκονται πίσω από τους τοίχους της φυλακής τους. Και ξέρετε κάτι; Μπορούν να έχουν το σώμα μου, και αυτό είναι το μόνο που μπορούν να έχουν. Εγώ υπάρχω, εμείς υπάρχουμε, στην απόφαση κάθε συντρόφου που δεν φοβάται και πρόκειται να προβεί σε άμεση δράση αυτή τη στιγμή!

Μπορείτε να με κρατάτε φυλακισμένο μέχρι αυτό το σώμα να πεθάνει και να αποσυντεθεί, αυτό είναι και το όριο της εξουσίας σας! Δεν μπορείτε να σταματήσετε το πνεύμα της αντίστασης που με εμψυχώνει! Δεν μπορείτε να σταματήσετε αυτό που δεν μπορείτε να τρομάξετε! Καλώς ήρθατε στην ανταρσία!

Αναρχία σημαίνει «τέρμα πια η κυβέρνηση» όχι «καλώς ήλθατε στο βιβλιοπωλείο μου»! Απελευθέρωση των ζώων σημαίνει άνοιγμα και στη συνέχεια καταστροφή κλουβιών, όχι κουβέντα με ομοϊδεάτες. Απελευθέρωση της Γης σημαίνει εμπρησμός ενός χιονοδρομικού κέντρου, και όχι χτίσιμο ενός ακόμα οικολογικού κτιρίου από έναν πλούσιο φιλελεύθερο. Και απελευθέρωση του ανθρώπου σημαίνει τερματισμός της καταπίεσης από όλο τον πολιτισμό, και όχι να φωνάζεις συνθήματα στις κάμερες των ειδήσεων.

Σε άμεση αλληλεγγύη προς το Διεθνές Μέτωπο Απελευθέρωσης Ζώων, το Διεθνές Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης, τo Animal Rights Militia, το Militant Forces Against Huntingdon Life Sciences, τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Σε αλληλεγγύη με όλους τους πολιτικούς κρατουμένους και τους μαχητές που ρισκάρουν τη ζωή η την ελευθερία τους για την αληθινή απελευθέρωση. Σε αλληλεγγύη προς το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων για την Αυτοάμυνα και το MOVE! Ζήτω ο John Africa! Απελευθέρωση των ζώων, ότι κι αν χρειαστεί!

«Αν ένας άνθρωπος είναι πραγματικά ελεύθερος, δεν μπορεί να λυγίσει από το βάρος των χειροπέδων του.» - Τα τελευταία λόγια ενός άγνωστου Γάλλου αναρχικού πριν καταδικαστεί σε θάνατο

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Εκδήλωση | Συζήτηση για την ολική άρνηση στράτευσης


Κείμενο του Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη

«Δεν αμφιβάλλουμε πως οι μάζες γρήγορα θα απογοητευθούν από τα νέα είδωλα και θα υποχρεωθούν να στραφούν προς άλλες λύσεις, αφού εγκαταλείψουν τους τελευταίους θεούς τους. Τότε, ύστερα από ένα μεσοδιάστημα- λίγο ως πολύ μακρόχρονο- ο αγώνας αναγκαστικά θα ξαναρχίσει. ...
Θα είναι μια πάλη ανάμεσα στις ζωντανές δυνάμεις που θα αναπτυχθούν μέσ’από το δημιουργικό ενθουσιασμό των μαζών απ’τη μια μεριά και της σοσιαλδημοκρατικής εξουσίας με το συγκεντρωτικό πνεύμα που θα αμυνθεί σκληρά από την άλλη. ...»

(Αναρχοσυνδικαλιστική εφημερίδα «Γκόλας Τρούντα», Νο 11, Ρωσία, 20/10/1917)


«ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΤΑΜΙ ΦΟΥΣΚΩΜΕΝΟ, Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ,
ΚΥΛΑΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠ΄ΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ.
ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ; ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ;»

 ● Τα κόμματα, οι διευθυντικές οργανώσεις της εξουσίας. Το ΚΚΕ, ένας καθεστωτικός μηχανισμός με ιστορικό ρόλο και μεγάλη εμπειρία στον έλεγχο και την καταστολή των αντικαπιταλιστικών αγώνων. Μηχανισμός προπαγάνδας και κινηματικής αστυνόμευσης, με επαγγελματικά στελέχη και κερδοσκοπικές εταιρείες, χρηματοδοτούμενος από τα κρατικά, ληστρικά ταμεία και από μεγαλοεπιχειρηματίες. Σπορά της ρώσικης αυτοκρατορίας και σπλάχνο της αστικής δημοκρατίας, η πολιτική εφεδρεία για την αντεπαναστατική παλινόρθωση του κράτους.
 Τη δεύτερη μέρα των πρόσφατων απεργειακών διαδηλώσεων το ΚΚΕ ανέλαβε να περιφρουρήσει τη βουλή από την οργή των εξεγερμένων, εφαρμόζοντας μάλιστα μεθόδους που η επίσημη, μισθοφορική, κατασταλτική δύναμη αδυνατεί πλέον να εφαρμόσει επιτυχώς (περιμετρικοί έλεγχοι ταυτοτήτων, σωματικοί έλεγχοι και μετωπική επίθεση σε μπλοκ διαδηλωτών). Η αυθόρμητη αντίσταση αρκετών διαδηλωτών απέκρουσε τις συντονισμένες επιθέσεις των ΚΝΑΤ και των ΜΑΤ και έσπασε το φραγμό που προστάτευε το ναό της αστικής κυριαρχίας.
 Η διαδήλωση της πρώτης μέρας στην Αθήνα είχε τη μεγαλύτερη συμμετοχή των τελευταίων τριάντα χρόνων. Εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές κατέλαβαν το κέντρο της πόλης. Κάποιες χιλιάδες από αυτούς κινήθηκαν αποφασιστικά και δυναμικά ενάντια σε αντικειμενικές υποστάσεις του εχθρικού κόσμου, της τρομοκρατίας, της εκμετάλλευσης και της αλλοτρίωσης, καταστρέφοντας υποδομές της μητροπολιτικής συσσώρευσης, επιτιθέμενοι στους μισθοφόρους και διαρρηγνύοντας τη στρατιωτική άμυνα της βουλής. Το γεγονός ότι το πλήθος και η οργάνωση εκείνων που επέλεξαν να αναλάβουν δράση έξω και σε αντιπαράθεση με τη θεσμική τάξη ήταν ακόμα ανεπαρκή για την κατάληψη και καταστροφή των καθεστωτικών διευθυντηρίων, δίνει πρόσθετη αξία στις πρωτοβουλίες όξυνσης της σύγκρουσης με το κράτος. Η επέκταση και η συνολικοποίηση της εξέγερσης απαιτούν τη συνεχή παρουσία της και την αλληλέγγυα υπεράσπισή της. Η μετάθεση της βίαιης αντιπαράθεσης σε μια μελλούμενη ουτοπική συγκυρία γενικής συμφωνίας, όπως βέβαια και η άρνησή της, προσφέρει με την παθητικότητά της ανοχή στις πολιτικές μανιπουλάτσιες, μεταδίδοντας την υποχωρητικότητα και την ηττοπάθεια μπροστά στην κεφαλαιοκρατική προέλαση. Υποτιμώντας και διαχωρίζοντας τα αντιστασιακά εγχειρήματα παραδινόμαστε στον κατακερματισμό. Η άμβλυνση των κινηματικών αντιθέσεων δεν είναι προϋπόθεση, αλλά συνέπεια της αλληλέγγυας ανάπτυξης της άμεσης εξεγερσιακής δράσης. Όσο οξύνεται ο αντιθεσμικός αγώνας τόσο εντείνονται οι δόλιες προσπάθειες του καθεστώτος να ελέγξει με οικονομικά, στρατιωτικά και ιδεολογικά μέσα τους αγωνιζόμενους. Έτσι φτάνουμε στην έκτακτη επιστράτευση της κομματικής αστυνομίας για την αποκατάσταση της ταξικής ειρήνης.
 Όταν ο εχθρός επιτίθεται στρατιωτικά και πολιτικά ανακαταλαμβάνοντας κεκτημένο έδαφος αγώνα, ή σπάμε την κατοχή ή υποτασσόμαστε στα αποτελέσματα που επιβάλλει. Ενίοτε, ένας ελιγμός είναι αναπόφευκτος λόγω πρακτικής αδυναμίας. Κανένας πολιτικός τακτικισμός όμως δεν είναι ικανός να δικαιολογήσει την εγκατάλειψη του άμεσου εξεγερσιακού αγώνα. Ειδικά όταν διακυβέβεται το δυνάμωμα της αντεπίθεσης στα πολιτικά αφεντικά ή ο μαζικός ευνουχισμός της, τα αποτελέσματα μιας ενδεχόμενης υποχώρησης μπροστά στην κομματική αντιεξέγερση θα ήταν καταλυτικά. Όταν ο εχθρός επιτίθεται, η κρισιμότητα της αντιπαράθεσης επικρέμεται αμετάθετα. Ανάκτηση της πρωτοβουλίας σημαίνει αντεπίθεση. Και την Πέμπτη το μεσημέρι τίποτα δεν υποδήλωνε ότι στη συνέχεια των απεργειακών κινητοποιήσεων η κομματική απόπειρα αστυνόμευσης θα υπαναχωρούσε αντί να επεκταθεί. Αντιθέτως, τα χαρακτηριστικά της παρούσας ταξικής σύγκρουσης και η εμπειρία μας δείχνουν ότι η στρατηγική της εσωτερικής καταστολής των κινητοποιήσεων προσβλέπει σ’έναν μακροχρόνιο ολοκληρωτικό έλεγχο. Σε τέτοιες συνθήκες η πρωτοβουλιακή αντίσταση δικαιώνεται εφόσον πλήττει την de facto εγκατάσταση μιας νέας τυραννίας με βαρύ ιστορικό, στο δρόμο και στις συνειδήσεις.
 Υπό το κυρίαρχο πολιτισμικό και πολιτικό καθεστώς όλες οι κοινωνικές σχέσεις συνθλίβονται με τη βία και την τρομοκρατία του κεφαλαίου και του κράτους. Στην τρέχουσα εποχή ειδικά, η συντήρηση της παραγωγής υπεραξίας και κάθε επιχείρηση εκμεταλλευτικής ανάπτυξης βασίζονται στη μαζική εξόντωση καταπιεσμένων ανθρώπων και στην εντατικότερη λεηλασία της φύσης∙ κάθε θεσμική αναδόμηση, κάθε κυβερνητικό σχέδιο βασίζονται στη στρατιωτική επιβολή. Και η κομματική αστυνομία παρατάσσεται απέναντι στο αντιστασιακό μέτωπο, για να διαφυλάξει την απάνθρωπη τάξη. Η κρατιστική πολιτική αντικειμενικοποιείται βίαια και καθολικά. Διαλεκτικά, οι πολιτικές όψεις του εξεγερσιακού αγώνα, ο αντικρατισμός, η αντικαθεστωτικότητα και η αντιθεσμική κοινωνική αυτοοργάνωση είναι αδιαχώριστες από τη βίαιη δράση. Όπως αδιαχώριστα δυναμώνουν και εξελίσσονται η τοπική αντίσταση και η μαζική σύγκρουση. Η όποια αντιπαραβολή τους εκφράζει μια προσπάθεια διαφυγής από αντικειμενικές κρίσεις αναγκαίες για το προχώρημα του αγώνα. Η αποστασιοποίηση από τη βίαιη αντιπαράθεση, με τους κομματικούς μηχανισμούς και τις φάλαγγές τους στη συγκεκριμένη κατάσταση, σημαίνει άρνηση της πολιτικής ρήξης, με την κινηματική αστυνόμευση. Αν επικρατούσε μια τέτοια παθητική θέση οι διαλυτικές συνέπειές της θα επεκτείνονταν σύντομα σε όλους τους χώρους αντίστασης. ΄Ομως, μέσα στον αγώννα μαθαίνουμε και μπορούμε και θυσιάζουμε τις οπισθοδρομικές συμβάσεις και τις βολές μας υπερασπιζόμενοι τη συνέχειά του.
 Ποιό είναι το όριο των βίαιων μέσων που νοηματοδοτούνται και νοηματοδοτούν τη σύγκρουση με τις αντιεξεγερσιακές δυνάμεις; Από την άμεσα διαθέσιμη ισχύ η απαραίτητη για να καταβληθεί η στρατοκρατική κατοχή, η απαραίτητη για να αποκαλυφθεί και να αποκαθηλωθεί η θεσμική τρομοκρατία. Εκείνοι που τάσσονται οργανωμένα και έμπρακτα ενάντια στην ελεύθερη κινηματική δράση χρειάζεται να αντιμετωπίζονται ανάλογα. Μάλιστα, αφού την Πέμπτη το μεσημέρι οι διαδηλωτές κινούμενοι προς τη βουλή βρέθηκαν, όντας απροετοίμαστοι, να βάλλονται από τοπικά πολυπληθέστερες ομάδες κρούσης που επιτίθονταν μαζί με τους μισθοφόρους, είχαν και την αντικειμενική ανάγκη και το δίκιο και την πολιτικά καίρια αποφασιστικότητα να αμυνθούν με ισχυρότερα μέσα από αυτά που χρησιμοποιούσε η κρατική εμπροσθοφυλακή. Όποιοι επικρίνουν τους διαδηλωτές που αμύνθηκαν στην κατασταλτική επέλαση με τα μέσα που διέθεταν, συνηγορούν στην ανήθικη θυματοποίηση της κομματικής αστυνομίας, στη διασπαστική συκοφαντία και στη μοιρολατρική ανοχή του επανακάμπτοντος ελέγχου∙ ρίχνουν λάδι στην αντεπαναστατική μηχανή, όποια κι αν είναι τα κίνητρά τους. Σύσσωμη η πολυκομματική αριστερά συγκαλύπτει το ρόλο του ΚΚΕ και υπερθεματίζει την επίσημη αντιεξεγερσιακή και αντιαναρχική προπαγάνδα. Ορισμένοι σύντροφοι προκειμένου να προσπεράσουν τα αντικειμενικά διλήμματα που τίθενται και τις δυσκολίες που ενέχει ο αγώνας για την αποδόμηση της κομματική δικτατορίας εξισώνουν την κομματική αστυνόμευση με τη αντίσταση προς αυτήν. Είναι αλήθεια ότι οι κομματικοί στρατιώτες είναι εργαζόμενοι ή άνεργοι και πιστεύουν ότι αγωνίζονται ενάντια στην εκμετάλλευση. Αλλά και οι μισθοφόροι είναι νέοι και κακοπληρωμένοι. Και πάντα στα πεδιά των μαχών παρατάσσονταν και θυσιάζονταν οι απόκληροι, ενώ τα οικονομικά διευθυντήρια και τα πολιτικοστρατιωτικά επιτελεια προφυλάσσονται στους πύργους τους. Οι επαναστατημένοι έχουν και συνάισθηση και συνείδηση και ανθρωπιστικό λογισμό. Ωστόσο, η αποδόμηση των ιεραρχικών συστημάτων και η ανάπτυξη της προλεταριακής αυτοοργάνωσης περνάει αναπόφευκτα από τη φθορά της ηγεμονικής ματαιοδοξίας που διακατέχει τους φύλακες της εξουσίας. Χρειάζεται να τρωθεί η αντικειμενική βάση του κράτους και του εξουσιαστικού φαντασιακού. Η μηχανή του ταξικού ελέγχου ενσαρκώνεται και εμψυχώννεται από ανθρώπους και αυτή είναι η τραγωδία του αστικού πολιτισμού. Η άποψη που λέει ότι ο εχθρός βρίσκεται αλλού είναι δόλια∙ θέλει να παρελκύσει για να αφοπλίσει την εξέγερση και να συντηρήσει τη θεσμική τάξη. Όσο πιο μακριά οι επαναστατικές κρίσες τόσο πιο καλά για το καθεστώς. Όσο πιο μακριά ο εχθρός ή όσο πιο σκοτεινός περιγράφεται, τόσο καταλληλότερο καθεστώς συμβάσεων για να αναλάβουν την καθοδήγηση των κινημάτων προς την αφομοίωσή τους οι πολιτικοί αυθέντες. Η σύγκρουση ξεκινάει από εδώ, όπου σταθούμε. Η τυχοδιωκτική σύμπνοια με τις εξουσιαστικές κοινοτοπίες ανοίγει το δρόμο στα καθεστωτικά τάγματα εφόδου. Ας μην αφήσουμε τα πεδία του αγώνα στη μηχανή που εξαφανίζει τις κρατικές δολοφονικές επιχειρήσεις εναντίον νεολαίων και εργατών. Να μην αφήσουμε τα πεδία του αγώνα στην κατοχή καμίας εξουσιαστικής φατρίας.
 Το ΚΚΕ επέλεξε να αποπειραθεί τον έλεγχο της τελευταίας απεργειακής διαδήλωσης, διότι η συγκυρία είναι κρίσιμη για τη σταθερότητα των κρατικών θεσμών. Οι νέες ρυθμίσεις των όρων μισθωτής σκλαβιάς αφαιρούν από τη ΓΣΕΕ και την έσχατη μεσολαβητική αρμοδιότητά της. Το μονοπώλιο της ρεφορμιστικής αντιπροσώπευσης ανήκει πλέον στο κομματικό διευθυντήριο της αριστεράς. Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχει ήδη αποκαλυφθεί ευρέως ως εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημα. Αυτή τη στιγμή, ο μόνος τρόπος αποκατάστασής της είναι ο μετασχηματισμός των ανεξέλεγκτων κοινωνικών αντιστάσεων σ’ένα κρατιστικό κίνημα που θα συγκεντρώσει τις δυνάμεις του στο επερχόμενο εκλογικό θέατρο. Ένας μετασχηματισμός που για να επιτελεστεί πρέπει να αδρανοποιηθεί βιαίως η συγκρουσιακή δυναμική της αντίστασης και να στρατονιστούν οι αγωνιζόμενοι στους σχεδιασμούς της αριστερής αριστοκρατίας, επικυρώνοντας δοξαστικά τον πολιτικό ηγεμονισμό της.
 Με την ολοκληρωτική μονεταριστική φιλελευθεροποίηση του ΠΑΣΟΚ, που εξαθλιώνει το σύνολο της εκμεταλλευόμενης βάσης, αλλά και συμπιέζει τις μεσαίες αστικές συντεχνίες, τους μικροεπιχειρηματίες, τους γραφειοκράτες και τους τεχνοκράτες της διοίκησης, το ΚΚΕ συναγωνίζεται μόνο του την ακροδεξιά στην προάσπιση των θιγόμενων συστημικών συμφερόντων. Η ταξική εκπροσώπηση των μικροαστών παίρνει τη μορφή της διαπραγμάτευσης για τις θεσμικές αλλαγές και τη μορφή της ιδεολογικής αντίδρασης μπροστά στην υπαρκτή εξέγερση. Για να εμφανιστεί το ΚΚΕ ως ισχυρός κυβερνητικός πόλος στα μάτια των συντηρητικών ψηφοφόρων και αλληλένδετα ως αξιόπιστη διαπραγματευτική δύναμη μέσα στο καθεστώς, πρέπει να ελέγξει τα κινήματα. Όπως έγραφε ο στίχος: «Δεν θα τολμήσουν, έλεγες, δεν έχουν άλλο δρόμο, σου απαντούσα».
 Τα σταλινικά και τα ρεβιζιονιστικά μικροδιευθυντήρια που νεκρανασταίνονται από τις κομματικές διαρροές, επενδύουν καιροσκοπικά στην αντιεξεγερσιακή πολεμική, προσδοκώντας μερίδια στην εκλογική εξαργύρωση του κινηματικού ελέγχου. Όμως σήμερα οι δυνάμεις που αυτονομούνται από την αιχμαλωσία του περισσού αυτενεργούν και ανακαλύπτουν την αντικρατική κοινωνική αυτοοργάνωση. Το ίδιο συμβαίνει με τη βάση των αρστερίστικων κομμάτων. Οι ηγεσίες, εφόσον θέλουν να κρατάνε τις θέσεις τους, συνεχίζουν τους φεουδαρχικούς διαγκωνισμούς, ενσωματώνοντας εξεγερσιακές μεθόδους οπορτουνίστικα. Όσο όμως η ταξική αντεπίθεση δυναμώνει δε θα υπάρχει καμία πολιτική υπεραξία να αντληθεί από τους αγώνες και το ΚΚΕ αναπόφευκτα θα στρέφεται όλο και περισσότερο προς τη συντηρητική αντίδραση. Αλλά αν δεν κατέχει το καρότο, τις δυναμικές κινητοποιήσεις, χάνει και το μαστίγιο, την κινηματική αστυνόμευση.
  Σε πρώτο χρόνο το κατασταλτικό σχέδιο ανακόπηκε. Η συνέχεια του εξεγερσιακού αγώνα θα διαμορφωθεί συνθετικά από την εξέλιξη της μαχητικής αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης και της συλλογικής αντιθεσμικής συγκρότησης των αντιστεκόμενων στα κάτεργα και στο δρόμο ενάντια στα αφεντικά και τις αστυνομίες τους.

 ● Η δύναμη του ΚΚΕ είναι οι κομματικές οργανώσεις βάσης και τα ελεγχόμενα σωματεία, τα στρατευμένα μέλη στους χώρους εργασίας και στις γειτονιές. Σ’αυτήν αναφέρεται κάθε φορά που εξαγγέλει την ταξική πάλη. Ποιά δουλειά όμως κάνει η συγκεντρωτικά καθοδηγούμενη πολιτική και συνδικαλιστική οργάνωση στο πεδίο της μισθωτής σκλαβιάς; Η κομματική προπαγάνδα πρώτα φθείρει την αγωνιστική διάθεση εκμεταλλευόμενων ανθρώπων, διαποτίζοντάς τους με τη μοιρολατρεία του οικονομικού ντετερμινισμού, με τον οποίο μετατίθεται η επαναστατική ταξική οργάνωση και δράση στον κομματικό αγώνα για την εξουσία. Επίσης, υποβάλλει τη δοξασία της πολιτικής αυθεντίας αποστρέφοντάς τους από την καταννόηση της δυνατότητάς μας να απελευθερωθούμε άμεσα με τη μαχητική αυτοοργάνωσή μας, αποστρέφοντάς τους από την εξεγερσιακή αυτενέργεια, από τη συλλογική ζύμωση και από την καλλιέργεια γνωστικών και πρακτικών δεξιοτήτων κοινωνικής αυτονόμησης ενάντια στην αστική διεύθυνση. Η κομματική οργάνωση επιτίθεται στις αντιστασιακές πρωτοβουλίες που δεν επιτυγχάνει να ελέγξει και επεμβαίνει κατασταλτικά για το σπάσιμο αγώνων. Επιτίθεται συνωμοσιολογώντας, συκοφαντεί επιτιθέμενη στην αγωνιστική και στην προσωπική αξιοπρέπεια όποιων κινούνται ανεξάρτητα, επιτίθεται κινδυνολογώντας, επενδύοντας στην ήττα των αγωνιστικών πρωτοβουλιών. Χτυπάει την αλληλεγγύη των εκμεταλλευόμενων με την κακοπιστία που ξεχειλίζει από τον κομματικό λόγο∙ χτυπάει την αγωνιστική αποφασιστικότητα με τη μυστικοποίηση της πολιτικής αντίληψης και το δογματισμό, που αλληλοσυμπληρώνονται παράγοντας πολιτική σύγχυση. Κι αν παρόλα αυτά η αγωνιστική πρωτοβουλία δεν κάμπτεται, της επιτίθεται με την άμεση βία. Όλοι όποιοι έχουν συμμετάσχει σε αγωνιστικές κινήσεις σε χώρους δουλειάς έχουν την εμπειρία της κομματικής υπονόμευσης ή και της βίαιης κατασταλτικής επέμβασης. Ο γραφειοκρατικά ελεγχόμενος συνδικαλισμός είναι η οργάνωση της εσωτερικής αστυνόμευσης των εργατικών αντιστάσεων.
 Σε ορισμένους χώρους δουλειάς, τα συνδικαλιστικά στελέχη του ΚΚΕ είναι τα ίδια εργολάβοι και κερδίζουν από την εκμετάλλευση εργατων, μεταναστών κυρίως, όπως στην οικοδομή, ενώ σε κάποιους άλλους χώρους, όπως στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος, επιπρόσθετα συνυπογράφουν τις άδειες για τα πολυπόθητα μεροκάματα θανάτου και τρομοκρατούν όποιους τολμάνε να ορθώσουν μια φωνή αντίστασης στο εφοπλιστικό- εργολαβικό- συνδικαλιστικό σκλαβοπάζαρο. Πρόκειται για εργοδοτικές μαφίες, κομμάτι του ελεγκτικού και εκμεταλλευτικού παραγωγικού μηχανισμού, που μέσω οικονομικών, πολιτικών, τραμπούκικων και ποινικών εκβιασμών κρατάνε τους εργαζόμενους κατακερματισμένους και πειθαναγκασμένους. Ο κομματικός συνδικαλισμός οργανώνει την εργατική δύναμη σαν άβουλο εργαλείο της τεχνοκρατικής, γραφειοκρατικής και χρηματιστικής αστικής διεύθυνσης με βάση τη συντεχνία. Ο συντεχνιακός ταξικός έλεγχος ιστορικά προηγείται της βιομηχανίας, αλλά έγινε βασικό μέσο για την κυριαρχία των κομμάτων μετά την αποθέωσή του από το μουσολινικό φασισμό. Το ΠΑΣΟΚ σήμερα επιτίθεται ιδεολογικά στους εργαζόμενους ταυτίζοντάς τους με το στηρικτικό κορμό του, τις συντεχνίες, που παραμένει ενεργός για να αποσβέσει την κοινωνική οργή με ψευτοαγωνιστκές παράτες. Και το ΚΚΕ προσπαθεί ματαίως να συγκεντρώσει υπό τον έλεγχο του τις αποκλίνουσες αντιστασιακές δυνάμεις, για να εγγυηθεί τη συνέχεια της ταξικής τυραννίας.Ας μην ξεχνάμε ότι εκατόν έξι χρόνια πριν,το πρώτο βήμα της μπολσεβίκικης δικτατορίας μετά στην κατάληψη της τσαρικής διοίκησης ήταν η αδρανοποίηση των σοβιέτ και η καταστολή των εξεγέρσεων και της κοινωνικής αυτοοργάνωσης σύμφωνα με ένα πολιτικό πρόγραμμα σύνθλιψης των εργατών και των αγροτών στο βωμό του κομματικού- αστικού συγκεντρωτισμού και της βιομηχανικής ανάπτυξης.
 Ο πολιτικός αγώνας της εκμεταλλευόμενης βάσης για την απελευθέρωση από την κυριαρχία του κεφαλαίου θεμελιώνεται στην αυτονομία των αγωνιζόμενων από κάθε κρατιστική καθοδήγηση και στην αλληλεγγύη τους. Το προχώρημα προς την κοινωνική απελευθέρωση ενάντια στα νέα, στα προηγούμενα και στα οποιαδήποτε θεσμικά πλαίσια μισθωτής σκλαβιάς, έρχεται με την αντιστασιακή αυτοοργάνωση, την εξεγερσιακή πρωτοβουλία και την αυτοάμυνα απέναντι στην εργοδοτική και συντεχνιακή- εργολαβική τρομοκρατία. Αυτοοργάνωση μαχητική, στην κατεύθυνση της αντεπίθεσης στους καθεστωτικούς μηχανισμούς με όλους τους δυνατούς τρόπους και συχγρόνως ανοιχτή στην κατεύθυνση της συγκρότησης συλλογικής μαζικής ισχύος. Εξεγερσιακή πρωτοβουλία, για τη θραύση του κατακερματισμού, τη διάχυση του αγωνιστικού πνεύματος και την άμεση ανατροπή της ελεγκτικής τάξης ακριβώς εδώ όπου βιώνεται η καταπίεση. Αλληλεγγύη απέναντι στους οικονομικούς εκβιασμούς και αυτοάμυνα απέναντι σε κάθε μορφή καταστολής.

 Την εποχή ετούτη που οι διακρατικοί και εθνικοί θεσμοί αναδομούν την ταξική μηχανή έχουμε ιστορική ευθύνη, οι αναρχικοί, οι αντιστεκόμενοι, όλοι οι εκμεταλλευόμενοι να εμβαθύνουμε την κοινωνική αντεπίθεση. Τα αριστερά μέτωπα έρχονται να επανενσωματώσουν την αντίσταση στο καθεστώς. Απέναντι στην τρομοκρατία των αφεντικών, των μισθοφόρων τους και της κομματικής αστυνομίας, απέναντι στα πολιτικάντικα αναχώματα, να αντιτάξουμε το κοινό επαναστατικό αντικρατικό πνεύμα, να αντιτάξουμε την ενότητα στην άμεση δράση.

Τιμή στις επαναστάσεις που τσακίστηκαν από την μπολσεβίκικη δικτατορία.  
Τιμή στους ναύτες της Κρονστάνδης.
Τιμή στους λαούς που φυλακίστηκαν επί μισό αιώνα στα κάτεργα του κόκκινου στρατού, για να πουληθούν στη συνέχεια στα πορνεία της φιλελεύθερης δύσης. 
Τιμή στους επαναστατημένους κουμουνιστές που προδίδονται επί ογδόντα χρόνια από το ΚΚΕ και σε όλους τους αγωνιστές που φονεύθηκαν είτε από τα όπλα του έθνους, είτε από τα όπλα του κόμματος. 
Τιμή στον παρόντα εξεγερσιακό αγώνα.
ΒΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
 
Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης
Αιχμάλωτος του κράτους
31/10/2011

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Νέα δίωξη της ΣΠΦ για κείμενο αλληλεγγύης στο στέκι Ναδίρ

Πριν λίγες μέρες λάβαμε κλήσεις στις φυλακές που κρατούμαστε για τη διεξαγωγή προκαταρκτικής έρευνας από την αντιτρομοκρατική. Η έρευνα αυτή αναφέρεται στην πιθανή δίωξή μας σύμφωνα με το άρθρο 184 του Ποινικού Κώδικα που αναφέρει  «Όποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί ή διεγείρει σε διάπραξη κακουργήματος ή πλημμελήματος τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών». Η έρευνα αφορά το κείμενο αλληλεγγύης που είχαμε εκδώσει για το αναρχικό στέκι  Ναδίρ. 
   Η αστυνομική δίωξη κειμένων δεν είναι κάτι  πρωτόγνωρο στους κύκλους της εξεγερσιακής  αναρχίας .
    Αντίθετα υπάρχει παρελθόν  αντίστοιχων  διώξεων σε χώρες όπως  η Ιταλία, η Χιλή κ.α. που είναι έντονη η παρουσία συντρόφων που προωθούν την άμεση δράση.
   Η κοινή επιδίωξη της σύγχρονης διεθνής αστυνομίας σκέψης είναι η αποτροπή της αναρχικής προπαγάνδας  της πράξης και της διάχυσης των ιδεών μας.
   Για αυτό δεν διστάζουν σε αυτές τις περιπτώσεις να καταργούν την εξευγενισμένη βιτρίνα της δημοκρατίας που δήθεν επιτρέπει την «ελεύθερη διακίνηση λόγου και ιδεών»
   Έτσι αποσύρονται  και οι οποιεσδήποτε τελευταίες ψευδαισθήσεις που μπορεί να διατηρούν κάποιοι. Τα πράγματα είνε πλέον ξεκάθαρα  ¨ η αναρχική δράση ή ο λόγος ή θα είναι παράνομα ή δεν θα είναι τίποτα! ¨ 
   
Αυτή τη στιγμή η νέα αστυνομία σκέψης εφαρμόζεται πιλοτικά σε εμάς που βρισκόμαστε φυλακισμένοι ως μέλη της αναρχικής επαναστατικής οργάνωσης  Σ.Π.Φ. και στο σύντροφο Θ. Μαυρόπουλο.
   Στο μέλλον είναι βέβαιο οτι αυτή η στρατηγική της προληπτικής καταστολής και δίωξης κειμένων, θα εφαρμοστεί και σε εκείνα τα αναρχικά στέκια και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα που υπερασπίζονται και διαδίδουν τις αναρχικές αξίες.
   Παράλληλα αυτή η νέα δίωξη αποτελεί μια πρόβα τζενεράλε του νέου τρομονόμου που θέλει να εφαρμόσει το κράτος.
   Ο νέος τρομονόμος είναι ουσιαστικά μια κατασταλτική αναβάθμιση του άρθρου 184 που εγκαθιδρύει την προληπτική καταστολή του ανατρεπτικού λόγου. Σύμφωνα με τις διατάξεις του η  έκδοση και η διανομή πρακτικών εγχειριδίων δράσης ή κειμένων που προωθούν το αναρχικό αντάρτικο πόλης , θα αντιμετωπίζονται ως ¨ τρομοκρατικές πράξεις¨ επισύροντας χρόνια κάθειρξης στη φυλακή .
   Η εξουσία με αυτόν τον τρόπο επιδιώκει να μετρήσει αντιδράσεις και σιωπές .
   Άλλωστε δέν είναι η πρώτη φορά που εμείς ερχόμαστε αντιμέτωποι με τους μπάτσους και τους εισαγγελείς της σκέψης. Πριν λίγους μήνες , ασκήθηκε νέα δίωξη στα αδέρφια μας Ο.Οικονομίδου και Γ.Πολύδωρο που είχαν υπογράψει ως μέλη της Σ.Π.Φ.  τη διεθνή μπροσούρα ¨Ο Ήλιος θα συνεχίσει να ανατέλλει¨.  Με μοναδικό στοιχείο την συνυπογραφή τους, τα ονόματά τους προστέθηκαν στη δικογραφία για την αποστολή των 14 εμπρηστικών δεμάτων σε πρεσβείες  και διεθνείς  αστυνομικούς –εισαγγελικούς οργανισμούς που έχει αναλάβει η οργάνωσή μας.
   Όλα αυτά σχηματίζουν νέους κόμπους στον δικαστικό γόρδιο δεσμό που έχει τυλιχτεί  γύρω απ΄τη Σ.Π.Φ.  οι μπάτσοι της αντιτρομοκρατικής σε συνεργασία με τους ειδικούς εφέτες ανακριτές που έχουν αναλάβει τη δίωξή μας, επινοούν  μία ομηρία διαρκών νέων υποδικιών απέναντί μας. Προφανώς δεν ήταν τυχαία η υποδικία που εμπνεύστηκαν εναντίον του συντρόφου μας Χ.Χατζημιχελάκη για ηθική αυτουργία στην υπόθεση των δεμάτων (χωρίς να υπάρχουν ούτε καν «στοιχεία» έστω τηλεφωνικών υποκλοπών), τη στιγμή που θα αποφυλακιζόταν λόγω της λήξης της 18μηνης προφυλάκισης του.
   Παράλληλα το κράτος έχει εξαπολύσει εναντίον της Σ.Π.Φ. μέχρι στιγμής  τέσσερα διαφορετικά δικαστήρια που θα πραγματοποιηθούν στο μέλλον.
   Η έναρξη αυτής της δικαστικής  εκστρατείας εναντίον μας εγκαινιάζεται με το δικαστήριο για τρεις εκρήξεις (σπίτι του υφυπουργού εσωτερικών Χηνοφώτη, υπουργείο Μακεδονίας- Θράκης, σπίτι Λ.Κατσέλη) καθώς και την κατοχή ενός εκρηκτικού μηχανισμού στο σπίτι στο Χαλάνδρι. Στο δικαστήριο αυτό, τώρα θα δικαστούν οι τέσσερις  σύντροφοι που ήταν καταζητούμενοι κατά την πρώτη εκδίκαση της υπόθεσης. Η ημερομηνία έναρξής του έχει οριστεί για τις 14 Δεκεμβρίου.
   Επίσης τα περισσότερα μέλη της Σ.Π.Φ.  θα δικαστούμε και για την υπόθεση των 6 του Δεκέμβρη (σύλληψη έξι ατόμων του αναρχικού χώρου για κατοχή όπλων και εκρηκτικών). Μάλιστα στη συγκεκριμένη περίπτωση τρία απ΄τα μέλη της Σ.Π.Φ. θα δικαστούν με την κατηγορία του «διευθυντικού ρόλου στην οργάνωση».
   Στη συνέχεια υπάρχει το δικαστήριο με τα παγιδευμένα δέματα, το οποίο εμείς θα το αναδείξουμε ως το κεντρικό δικαστήριο της οργάνωσής μας, καθώς για πρώτη φορά δικαζόμαστε και τα εννιά μέλη της Σ.Π.Φ. Υπάρχει ακόμη η δικογραφία εναντίον  των 5 μελών για τη σύλληψή τους στο Βόλο που ενώθηκε με την δικογραφία της συμπλοκής με τους μπάτσους στην Πεύκη και διωκόμαστε μαζί με τον αδερφό μας Θ. Μαυρόπουλο.
   Παράλληλα σε δύο συντρόφους της οργάνωσης (Χ.Τσάκαλο, Γ.Νικολόπουλο) έχει ασκηθεί δίωξη και στην Ιταλία  για το παγιδευμένο δέμα που είχε σταλθεί προς τον Berlusconi.
   Φυσικά υπάρχουν ακόμα δεκάδες ανοιχτές δικογραφίες για επιθέσεις της Σ.Π.Φ. που βρίσκονται στα γραφεία των ανακριτών.
   Είναι γεγονός πως τα δύο τελευταία χρόνια τα ονόματα των συλληφθέντων για αναρχική δράση εναλλάσσονται με την ταχύτητα που φυλλομετρά κάποιος τις σελίδες με τα ονόματα ενός τηλεφωνικού καταλόγου.
   Οι συλλήψεις, οι διώξεις, οι φυλακίσεις, οι καταδικαστικές αποφάσεις, διαμορφώνουν λόγω της συχνότητάς τους μία σχετικά συνηθισμένη κατάσταση.
   Το κράτος εφαρμόζει τη στρατηγική του σοκ, επιδιώκοντας να δημιουργήσει μία αποδεκτή πραγματικότητα όπου πλέον κανείς δεν θα αναρωτιέται και δεν θα ξαφνιάζεται από αυτά που συμβαίνουν. Φανταστείτε πριν λίγα χρόνια πώς θα φαινόταν η δίωξη κάποιων φυλακισμένων αναρχικών για ένα κείμενό τους.  Σήμερα η εξουσία προσπαθεί να εγκαθιδρύσει μία νοηματική και πρακτική έρημο μέσα στις μητροπόλεις και την περιφέρειά τους.
  Όμως εμείς επιμένουμε να μιλάμε και να πράττουμε. Ξέρουμε πως τα κείμενά μας μπορεί να μην απευθύνονται στους πολλούς, γνωρίζουμε όμως πως υπάρχουν ακόμη νέοι σύντροφοι που δεν τους αρέσει ούτε το βόλεμα, ούτε να περιμένουν στη σειρά τους μέχρι την επόμενη πορεία για να τα «χώσουν», αφήνοντας το ενδιάμεσο διάστημα σε κατάσταση αναμονής και αδράνειας.
Άλλωστε η αναρχική αντάρτικη δράση δεν έχει ημερομηνία έναρξης ή λήξης , αντίθετα ξεσπά 365 μέρες το χρόνο , 24 ώρες το 24ωρο .
   Αυτούς τους λύκους γυρεύουμε , που κάνουν πιο ενδιαφέρουσες τις νύχτες της μητρόπολης κουβαλώντας μαζί τους αναθυμιάσεις από βενζίνη και οργή.
Είναι οι νέοι νιχιλιστές  , οι αναρχοατομιστές , οι σύντροφοι του νέου εξεγερσιακού ρεύματος  η τάση του αντικοινωνισμού που συναντιούνται στο κατώφλι της πράξης.
   Οι λέξεις μας που δραπετεύουν από τη φυλακή προσπαθούν να σπάσουν το χάρτινο τείχος των κειμένων και να μετουσιωθούν σε πράξεις. Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας με αυτά τα αδέρφια μας , όχι μόνο στην ελλάδα , αλλά και διεθνώς για τη στήριξη και την προώθηση της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας (FAI) και του Διεθνούς Επαναστατικού Μετώπου (IRF) .
 Για αυτό μέσα σε όλο αυτόν τον δικαστικό κυκλώνα που έχει εξαπολυθεί εναντίων μας , η νέα προκαταρκτική έρευνα της αντιτρομοκρατικής  με σκοπό μία καινούργια δίωξη εξαιτίας του κειμένου αλληλεγγύης που εκφράσαμε προς το στέκι ΝΑΔΙΡ μας δίνει χαρά και μας κάνει να αισθανόμαστε πιό δυνατοί.
   Απο ότι φαίνεται , ακόμη και μέσα απο τη φυλακή μας υπολογίζουν και ανησυχούν για τη διάχυση του λόγου μας . Ειλικρινά θέλουμε να δικαιώσουμε της ανησυχίες τους .
Για αυτό κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας .
Επίσης η δίωξη για αυτό το κείμενο αλληλεγγύης επιβεβαιώνει την αυθεντική ουσία του λόγου.
Γιατί ο αναρχικός λόγος είναι η πεμπτουσία της ζωής που ορίζουμε μέσα απ’ τις πράξεις μας
Οπότε τους το ξαναλέμε για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία.
ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΧΙΛΙΟΣΤΟ ΠΙΣΩ, ΕΝΝΙΑ ΧΙΛΙΟΣΤΑ ΣΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΤΩΝ ΜΠΑΤΣΩΝ.
  Τα λόγια μας να τα παίρνετε τοις μετρητοίς .

Οι διώξεις , οι προανακρίσεις  , οι επισκέψεις  της αντιτρομοκρατικής στις φυλακές που κρατούμαστε  , οι συνεχείς μεταγωγές μας , τα πειθαρχικά δεν θα καταφέρουν ποτέ να μας αγγίξουν.
Αυτοί είμαστε , τίποτα περισσότερο , τίποτα λιγότερο .
ΖΗΤΩ Η Σ.Π.Φ – ΑΤΥΠΗ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ (FAI)
  • ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ (I.R.F.)
Τα φυλακισμένα μέλη της Σ.Π.Φ
Και ο αναρχικός επαναστάτης Θ.Μαυρόπουλος .