Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Γράμμα δύο εκ των απεργών πείνας στη Χιλή

Είναι δύσκολο να συνοψίσει κανείς τα γεγονότα του πρόσφατου κύματος καταστολής, το τραχύ τηλεοπτικό θέαμα σταθεροποιείται μέσα στην πολιτική-αστυνομική-δικαστική μηχανή, αναπαράγωντας την Ιταλική διαδικασία γνωστή ώς “Marini” και “Cervantes” κατα τη διάρκεια της οποίας έγιναν έφοδοι σε διάφορα κοινωνικά κέντρα και κατειλημένα σπίτια και οι κάτοικοί τους κατηγορήθηκαν ως “ένοπλες συμμορίες”. Κατά την υπόθεση “Salamandra” (ένα συγγενικό είδος στη Χιλή) αιχμαλωτίστηκαν 14 άτομα με κατηγορίες για σύσταση παράνομης τρομοκρατικής οργάνωσης και μεταφορά ή τοποθέτηση εκρητικών συσκευών.

Στοργικές σχέσεις μεταμορφώθηκαν και μεταλλάχθηκαν σε μια ιεραρχική δομή. Πολλοί απο τους συλληφθέντες δε γνωρίζονταν μέχρι τότε μεταξύ τους. Ποιός θα μάντευε πως η ιδέα του να ζείς χωρίς να αναπαράγεις την εξουσία θα μας οδηγούσε στο να δικαζόμαστε σαν παράνομη οργάνωση; Οι πολιτικοί παράγοντες διακυρήσσουν πως τα κατειλημένα σπίτια χρησιμοποιήθηκαν σαν συνομωτικά κέντρα για την κατασκευή βομβών· Δε λένε κουβέντα για τις βιβλιοθήκες που υπήρχαν για όλους τους ενδιαφερόμενους και αλληλέγγυους. Τώρα τα βιβλία αυτά είναι απλά ανάμεσα στα τόσα άλλα “έγκυρα” στοιχεία.

Ο εισαγγελέας κάνει λόγο για οργανικά στοιχεία που βρέθηκαν σε περιοχές στις οποίες όντως είχαν πραγματοποιηθεί επιθέσεις. Αυτή η προσπάθεια γυρνά στα μούτρα των καταπιεστών: κανένα απο τα οργανικά στοιχεία δεν ενοχοποιεί κάποιο απο τα άτομα που κατηγορήθηκαν στις 14 Αυγούστου. Όλες οι εξετάσεις DNA γίναν με τη βία απο τους δεσμοφύλακες και την αστυνομία.

Τα εισαγγελικά τεχνάσματα κυμαίνονται από παράλογες συνδέσεις, όπως με την “υπόθεση των Πακιστανών” μέχρι και την συνενοχή των μέσων μαζικής ενημέρωσης, τα οποία εδώ και κάποια χρόνια έχουν βάλει τα θεμέλια του αντιτρομοκρατικού λόγου. Έτσι ετομάζουν το σκηνικό για το κυνήγι εκείνης της 14ης Αυγούστου. Παρά την επιφόρτωση του βάρους μιας πενταετούς έρευνας, οι κατήγοροι ζητάνε και την προφυλάκιση διάρκειας 180 ημερών, επιχειρηματολογώντας υπέρ μιας πιο εξονυχιστικής έρευνας, καθώς δεν ητάν αρκετή η κατάθεση του -ρουφιάνου- Gustavo Fuentes Aliaga. Κανονικά, σύμφωνα με τη διαδικασία, η υπεράσπιση θα έπαιρνε στα χέρια της το φάκελο της έρευνας πριν την επισημοποίηση των κατηγοριών, μα ο φάκελος της “υπόθεσης βόμβα” δόθηκε στην υπεράσπιση μετά απο σχεδόν 3 μήνες εγκλεισμού, και ήταν ακόμη ανολοκλήρωτος. Πρόσφατα, και μετά απο περισσότερες απο 170 ημέρες στη φυλακή, ο εισαγγελέας παρέδωσε τις “απόρρητες σελίδες”.

Δεν υπήρχε καμιά σεμνότητα κατά τη διάρκεια των εισβολών στην προσωπική ζωή των κατηγορούμενων, απο τον τραμπουκισμό μικρών παιδιών μέχρι τις εκατοντάδες υποκλοπές τηλεφωνικών κλήσεων που μπορούν να αποδείξουν μόνο τους φιλικούς δεσμούς μεταξύ των συγκατηγορούμενων.

Μέσα σε αυτή την φυλακή (CPF) έχουμε έρθει αντιμέτωπες με διάφορες μορφές ανάκρισης -επίσημης και ανεπίσημης- απο πλευράς διάφορων παραγόντων της φυλακής· Αυτόκλητους προστάτες της έννομης τάξης, εγκληματολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς κτλ. Ψάχνουν μια δήλωση ή για το ταιριαστό ενοχοποιητικό προφίλ. Κοινοποιούμε αυτές τις πληροφορίες χωρίς να αισθανόμαστε θύματα, αλλά για να προειδοποιήσουμε όσους και όσες μπορεί να βρεθούν σε ανάλογη θέση, η ε εξουσία χρησιμοποιεί όλα της τα πλοκάμια για να επιμηκύνει τον εγκλεισμό. Οι παρενοχλήσεις αυτές επηρεάζουν όλες τις αδελφές και τους αδελφούς μας, τους φίλους, τους συντρόφους, τις υπερήφανες οικογένειές μας, που ποτέ τους δεν έσκυψαν το κεφάλι μπροστά σε κανέναν ανθρωποφύλακα.

Θα δικαστούμε με το νόμο-κληρονομιά της δικτατορίας ο οποίος προβλέπει μεταξύ άλλων την ύπαρξη ανώνυμων μαρτύρων, ανεξάρτητα απο το αν είναι πολίτες ή στρατιωτικοί, που έχουν χρησιμοποιηθεί κατα τις δικαστικές διαδικασίες ενάντια στους ινδιάνους Μαπούτσε. Επιπροσθέτως, αυτός ο νόμος εξασφαλίζει αυξημένες ποινές για τα κοινά εγκλήματα. Η άρση της προφυλάκισης δε θα αρκούσε από μόνη της σαν αίτημα, γιατί αν ο εισαγγελέας ή το ανώτατο δικαστήριο ήθελε να αλλάξει αυτή την απόφαση θα απαιτούνταν ομοφωνία. Λαμβάνοντας υπ' όψιν οτι κανονικά αρκεί η πλειοψηφία, αυτή η μέθοδος αποτελεί ακόμη μια παγίδα του νομικού συστήματος.

Αυτά τα χτυπήματα δε στοχεύουν μόνο σε όσους συνελήφθησαν στις 14 Αυγούστου, αλλά σε όσους και όσες αμφισβητούν το σύγχρονο αστυνομικό κράτος: παραδειγματική τιμωρία για οποιονδήποτε δεν υποτάσσεται.

Για αυτούς τους λόγους, σήμερα δευτέρα 21 Φεβρουαρίου, περισσότερες απο 180 ημέρες απο τη στιγμή των εισβολλών και των ερευνών, ξεκινάμε μια κινητοποίηση με τα χαρακτηριστικά μιας αορίστου χρόνου απεργίας πείνας. Χρησιμοποιούμε τα κορμιά μας σα μέσο για την ικανοποίηση των απαιτήσεών μας

1. Άμεση απελευθέρωση όλων όσους βαραίνουν κατηγορίες απο την 14η Αυγούστου, ούτε μια μέρα παραπάνω στη φυλακή. Άμεση εκδίκαση της υπόθεσης.

2. Κατάργηση του “αντι”-τρομοκρατικού νόμου. Τέρμα στους ανώνυμους μάρτυρες, τέρμα στο νομικό καθεστώς της ομοφωνίας ψήφων

3.Μεταγωγή σε φυλακές όπου επικρατούν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης

Και οι τελευταίες μας λέξεις απευθύνονται προς όλους εσάς σύντροφοι: μην αφήσετε περιθώριο στη λήθη, αυτή η ιστορία δεν ξεκίνησε στις 14 Αυγούστου, ούτε και θα τελειώσει με εμάς. Η δράση μας θα είναι κενή νοήματος αν μείνει μέσα σε αυτά τα παγερά τείχη, οι καιροί είναι περίπλοκοι, προσδοκούμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων εδώ μέσα. Αφήστε τη φαντασία σας να ξεχυθεί με ορμή και μετατρέψτε αυτές τις λέξεις σε δράση.

Στον αγώνα ενάντια σε όλες τις μορφές κυριαρχίας: ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ!!!

Mónica Caballero Sepúlveda, αναρχική πολιτική κρατούμενη
Andrea Urzúa Cid, ελευθεριακή πολιτική κρατούμενη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου